#mensenkijken

Aan de bushalte stond een vrouw met een lichtroze jas. Er stond wind, het was fris, dus probeerde ze haar kap op te zetten. Moeizaam, want motorisch was ze niet zo sterk, worstelde ze met de wind, het puntje van haar tong tussen haar lippen. Telkens weer won de wind. Het spel ging een hele tijd door: rechterhand, linkerhand, kap bijna op, touwtjes proberen pakken om ze aan te trekken, windstoot, kap weer af.

De vrouw bleef er onbewogen onder. De wind bedoelde het tenslotte niet persoonlijk. Zonder boos te worden, zonder frustratie, voerde ze rustig haar strijd met de wind. Toen ze er uiteindelijk in slaagde hem te snel af te zijn en de kap dicht te snoeren, keek ze ook niet speciaal blij.

Het was tenslotte niets bijzonders. Het was gewoon je kap opzetten op een winderige dag.