music, maestro!

 
Muziek voor bij het lezen:
Hier vind je de volledige playlist van de soundtrackpagina die achterin Diggers staat.

Dat er zoveel muziek in het boek geslopen is, is helemaal vanzelf gebeurd. Heel natuurlijk. Zonder zoeken.

Al van bij het begin vond ik dat alle hoofdpersonages een eigen muzieksmaak moesten hebben. Om hen via die muziek verder uit te tekenen. Voor Pieter werd dat uiteraard klassiek, wat hij van thuis uit heeft meegekregen, en Brel, om zijn vader mee te irriteren. Martin houdt van zware metal, en Arne is er allemaal niet zo mee bezig, die gaat mee met de radiohits van zijn tijd. Liedjes die in je hoofd blijven hangen.

Als je dan toch al zover bent, ga je  ook zoeken naar nummers die een dubbele betekenis hebben, zodat ze de scène waarin ze voorkomen een meerwaarde geven. Zelf vind ik dat bij Murakami -die dat vaak doet met oude jazz-nummers- nochtans vaak lastig, omdat je daar niets aan hebt als je de muziek niet kent. Dus heb ik geprobeerd de muziek zo in te passen, dat de lezer, zelfs als die de muziek niet kent, toch de betekenis meekrijgt. De makkelijkste manier om dat te doen, is via tekst.

Het zoeken naar geschikte muziek ging vaak heel associatief; het was bijna per toeval dat ik op Schubert’s Erlkönig –gebaseerd op een gedicht van Goethe- botste. Het lied vertelt het verhaal van een vader die met zijn kind door een donker bos rijdt; het kind beweert dat het wordt aangevallen door spoken en geesten, maar zijn vader gelooft dat niet. En doordat hij zijn kind niet ernstig neemt, sterft het. Dat sloot eigenlijk heel mooi aan bij enerzijds Arne, die keer op keer de waarschuwingen van Pieter negeert, en meer nog, bij de relatie tussen Pieter en zijn vader. Toen ik daarna ontdekte dat Rammstein een bewerking van datzelfde gedicht gemaakt heeft, met een aangepaste tekst, waar een vader zijn kind zo hard wil beschermen tegen een storm dat hij het doodknijpt, had ik de twee centrale muzieklijnen van het boek gevonden, want dat past perfect bij het verhaal van Martin.

En dus liet ik in deel II en III die muzieklijnen botsen, en kon ik het grote drama dat eraan zat te komen via de muziek vertellen.  Een gelukje, noem ik dat.
Een heel mooi gelukje.

Het allerliefst zou ik willen dat je de muziek in het ebook tijdens het lezen kan horen, maar wie weet komt dat nog.