Thaïse massages #mensenkijken

Ga eens op café werken, suggereerde het lief, in een poging mijn winterse neerslachtigheid op betaalbare wijze te counteren. Wie weet werkt het inspirerend. Zelf had ik een hut-met-sauna op een Scandinavisch eiland in gedachten, of een winters strand in Bretagne, maar kijk: een stadscafé met wifi is ook een beetje reizen.

Achter mij telefoneert iemand voor het hele café in bedenkelijk frans, luid lachend om zijn eigen grapjes. Het is nochtans een zakelijk gesprek – al zou de zin tu t’as fait baiser comme un con anders doen vermoeden.

Niet alleen de franssprekende man is op zoek naar les coupables. Ook links van mij slaat het noodlot toe, als een vijftiger plots, hier en nu, ontdekt dat hij geen toegang meer heeft tot zijn emails en zijn database. Dat hij met andere woorden onverwacht ontslagen is. 

En dat na 35 jaar bij hetzelfde bedrijf, deelt hij mee aan het meisje tussen ons in, dat met zwartgelakte nagels een broodje mozarella eet. Zij lijkt er harder van te schrikken dan hij. Want zij is op zoek naar werk. En het is daar a fokking bad time voor, voegt ze er in hoekig Engels aan toe. Maybe I should just go travelling and eat plants. De oplossing voor de crisis ligt ongetwijfeld in het Verre Oosten.

Hoewel. Niet volgens mijn rechterbuur, die zijn beklag doet over het feit dat zijn Thaïs massage-salon te weinig opbrengt. Het meisje dat er werkt, ziet er dan ook geen 30 meer uit. Nee, zeker al 34. Kan zijn webdesigner dat niet verhelpen? De jongen naast hem, compleet met zorgvuldig onderhouden 5 o’ clock shadow op de wangen, rolt nog een Tigra-sigaretje en krabt in zijn haren. Uit zijn gezichtsuitdrukking valt af te leiden dat hij vindt dat niet alleen het meisje, maar ook de site niet meer van deze tijd is. Voorzichtig wijst hij op het belang van degelijke content en goede zoektermen voor het optimaliseren van de business. De klant vindt dat er al genoeg bazaar op de site staat; bovendien trekken de lelijkste sites in deze sector het meeste volk. Mensen klikken op de foto en op het telefoonnummer, de rest is balast. Hoe ver de massages precies gaan, is mij niet helemaal duidelijk. Dat de twee op een andere golflengte zitten, dat wel.

Het gesprek heeft veel weg van een tweetalige conversatie zonder tolk: aan de ene kant een uiterst technische analyse, aan de andere kant een bijzonder tastbaar probleem. Toch is er communicatie; samen doorlopen ze het gebruikerspatroon van de webklanten. Wie haakt waar af, en vooral: waarom? Alles wordt ingedeeld in leesbare en indexeerbare afbeeldingen, kwestie het lijf van het wijf zo rechtstreeks mogelijk aan te bieden aan de zoekmachines. Pixels, fotokwaliteit, serversnelheid, alles wordt in rekening genomen om de winst te verhogen. Eén en ander zou moeten geoptimaliseerd worden, maar de klant heeft daar geen oren naar. Hij heeft al duizenden euros in dat kutbedrijf van haar gestoken, en wil nu dat het opbrengt. Punt. Bovendien mankeert het volgens hem niet aan clicks, maar ligt het gewoon aan de chicks. Het probleem is niet dat de foto’s wat flou zijn, maar dat zijn masseuse analoog gewoon niet vriendelijk genoeg is. Of dat digitaal te verhelpen valt?

De suggestie van de webjongen om de zaken wat grootser voor te stellen dan ze zijn -ik krijg steeds meer het gevoel dat de cleane wellness-look van de site niet helemaal overeenstemt met het groezelige achterkamertje dat zich waarschijnlijk achter deze site verbergt-, valt slecht. De mensen worden niet graag bedrogen, weet de klant. Daarom zeg ik zelf nooit dat de meisjes mooi zijn, als ik reclame maak voor de zaak, maar alleen dat ze hun werk goed doen. Want de klanten zien dat, als dat niet waar is. In mijn hoofd krijgt de onzichtbare Thaïse, eerder al afgeschilderd als onvriendelijk, lui en vooral verlieslatend, nu ook nog een snor en een bochel. Dat is goed, want zo lijkt ze steeds minder op een mens. Dat past beter bij dit gesprek.

Zoals altijd had het lief gelijk. Werken op café is inspirerend. Al ben ik niet zeker of ik er minder neerslachtig van ben geworden.