column #motorrijder – Manmade

Motorrijder, september 2016 – Journaliste en schrijfster Gaea Schoeters reisde samen met grafisch vormgeefster en fotografe Trui Hanoulle (aka #de-ex) in zeven maanden tijd door acht (moslim)landen en rijdt sindsdien on & off-road door andere stukjes van de wereld.

Man-made

Een maandagsmodel. Zo noem je dingen waar iets aan hapert, omdat ze van de band gerold zijn voor de arbeiders hun eerste koffie op hadden. Maar onder motorrijdende vrouwen vervangen we Made-on-Monday wel eens door made-by-men. Want zoveel betekent als: ziet er fantastisch uit, maar is totaal onpraktisch. Het is wellicht een bijwerking van testosteron: zodra het mannelijk oog focust op curves en lijnen, gaan hun hersenen in overdrive en is het afgelopen met logisch denken.

Neem nu mijn kofferset. Voor één keer geen after market model, maar het standaardtype dat bij de nagelnieuwe motor hoort. Niet mijn idee, ik weet wel beter, maar goed — hij hing er al aan en een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Of toch niet voor het tandpijn krijgt. En hij ziet er prima uit. Echt top. Heerlijke lijnvoering. Perfect geïntegreerd in het design. Alleen heeft ‘ie wat kleine nadelen. Zo hangen de zijkoffers vast aan plastic lipjes. Die scheuren na de derde wasbordpiste gegarandeerd af en zijn ook niet te lassen, wat een beetje jammer is, zeker op een offroad-motor. Maar de meeste rijders gebruiken die hoogpoter toch enkel voor woon-werkverkeer en het Belgische asfalt ligt redelijk strak, dus een kniesoor die daarom maalt. Denk ik. Tot ik mijn bagage wil uitladen. Plots ligt mijn tas aan mijn voeten in een plas. Want de koffers klappen open naar opzij, waarna alles er vlotjes uitrolt. Oops. Misschien beter eerst de koffer afhalen, en hem binnen uitladen? Als ik hem tenminste weer kan sluiten. Dat blijkt moeilijk, want daarvoor moet een klein lipje precies tussen twee andere lipjes schuiven en aangezien alles van plastic is, trekt de hele boel scheef. Na tien minuten prutsen lukt het toch. Eindelijk kan ik de koffer van de motor tillen. Waarbij ik bijna mijn vingers breek tussen het rek en de vergrendelingsklep, want die zit op een onmogelijke plaats. Blijven lachen: de koffer is los! Maar… in het plastic lipje waarmee de koffer aan de motor vastklikt, zit een minuscuul rubbertje. Of beter: zat. Want dat zit er los in. Of beter: zat. Nu rolt het voor mijn voeten het afvoerputje in. En zonder dat rubbertje kan je de koffer niet meer aan de motor hangen. Stevig vloekend zet ik de koffer neer om in het riool te beginnen vissen. Waarna de koffer omvalt, want hij kan niet zelfstandig rechtop staan en de berm afrolt…

Geef toe: je moet geen vrouw zijn om in te zien dat dit niet handig is. Zelfs als de koffiezet stuk was op de dag dat de ingenieur van dienst deze kofferset uitgetekend heeft, had het beter gekund. Een kind weet dat koffers die naar boven openen handiger zijn. Dat metaal makkelijker te herstellen is in verre landen. En dat reiskoffers zelfstandig rechtop kunnen staan handiger zijn, omdat je ze dan ook als picknicktafel of stoeltje kan gebruiken.  Ja maar, de looks… Ze moesten om de uitlaat passen. Voor de symmetrie. Kan best, maar misschien was het dan slim geweest de uitlaat anders te plaatsen. Die zit nu namelijk zo laag dat ik mijn voet niet normaal op mijn steuntje kan zetten. En ik heb dan nog kleine voetjes. Geen idee wat dat met een 44 geeft. Ongetwijfeld een zeer esthetische ballerinapose. Maar misschien ligt dat aan de steuntjes, want die zijn precies zo geplaatst dat je er altijd met je broek aan blijft haperen als je je voeten neerzet… En zo zijn er tientallen voorbeelden, ook voor kledij, gps’en en andere gadgets.

“Je kan toch geen vrouwen motoren laten bouwen? Vraag aan een vrouw met welke motor ze rijdt, en ze zegt ‘een rode’.” Helaas is dat nog steeds het stereotype beeld: mannen denken aan techniek, vrouwen enkel aan esthetiek. Blijkbaar is het omgekeerde waar. Dus misschien moeten de grote motormerken toch maar eens wat vrouwen in dienst nemen. En niet alleen voor de marketing, of als koffiedame. Zodat het er niet allemaal superstrak uitziet, maar nog werkt ook. Made by men, improved by women.

De column zoals hij is verschenen kan je hier nalezen.