29/08/2024 — De Kroatische versie van Trofee, vertaald door Svetlana Grubic Samarzija en uitgegeven bij Hena, is nog maar net verschenen, en ik mocht het al uitleggen in het topmagazine Gloria. Grote dank ook aan Marijn Achten en Sébastien Van Malleghem voor de beelden, die het helemaal blitz maakten. En ja, er komt een boekvoorstelling in Zagreb! #TROFEJ
Wie graag wil weten wat ik vertelde en Kroatisch spreekt/leest, kan het interview hier nalezen.
Lees meer
02/07/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
19/06/2024 — Everything you always wanted to know and never dared to ask about butch counterculture, nu op Klara! Ik mocht in Pompidou een kwartiertje zwelgen in mijn nostalgie naar de tijden van queer protesting & partying in the nineties en voorlezen uit Joëlle Taylor’s schitterende bundel C+nto nav de essaybundel Zij/Haar – een abc van lesbische literatuur (Uitgeverij kleine Uil). Ook collega’s Bart Koubaa en Christophe Vekeman waren er, Nicky Aerts maakte er een schitterende uitzending van en kondigde en passant ook Het gras lacht groen aan,
Lees meer
19/06/2024 — Bij uitgeverij Kleine Uil verscheen Zij/Haar, een ABC van lesbische literatuur vol persoonlijke essays over levenveranderende boeken. Zelf schreef ik over C+nto van Joëlle Taylor, een bundel die bij mij insloeg als een bom.
Zij/haar. Een ABC van lesbische literatuur is een staalkaart van persoonlijke verhalen over lesbische romans. Queer auteurs schrijven over wat deze boeken voor hen hebben betekend en wat ze nog kunnen betekenen voor een nieuwe generatie lezers.
Lees meer
19/06/2024 — Morgen is het zover: dan stellen we officieel Het gras lacht groen voor, een bundel klimaatverhalen en gedichten voor kinderen met werk van een hele rij geweldige auteurs zoals Joke Van Leeuwen, Paul Verrept en Maud Vanhauwaert. Wondeermooi geïllustreerd door Lucas Suyckens wondermooi illustreerde. Samengesteld door Daniël Billiet. En ja, ik schreef ook iets. Net als de immer coole Lien De Ruyck.
ISBN 9789462917682
#eco #lezen #voorlezen
Literatuur Vlaanderen
14/06/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
De Duitse versie van Trofee (vertaald door de geweldige Lisa Mensing en verschenen bij het al even geweldige Zsolnay Verlag) tourt!
Data hieronder.
15/04/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
01/04/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
26/03/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
1/3/2024 — Kort samengevat: For Real van Resonate Productions – musical journalism is een van de beste voorstellingen die ik in lange tijd zag. (Dit is een lang bericht: je mag hier ophouden met lezen op voorwaarde dat je er dan gewoon heengaat.)
Ik geef het toe: ik ben misschien enigszins vooringenomen. Andrea Voets is een vriendin, ze zit in de Raad van Bestuur van Fix dit en ze interviewde me voor deze voorstelling.
Lees meer
Hele mooie avond in Keulen op de Lange Nacht der Niederländische und Flämische Literatur met Gerbrand Bakker, Fien Vekeman, Peter Zantingh, Lize Spit & Jaap Robben. Drie uur over boeken praten voor een stampvolle zaal, wat voor een luxe is me dat. En dat zenden ze nu nog twee keer uit op Deutschlandfunk & Deutschlandfunk Kultur. Daar kunnen we mooi een voorbeeld aan nemen. Grote dank ook aan Literaturhaus Köln voor de uitnodiging!
Lees meer
01/02/2024 — het Fixdit collectief neemt vanaf vandaag een maand lang in wisselende bezetting zijn intrek in het Literarisches Colloquium in Berlijn. We gaan er praten met Duitse collega-Autorinnen & vertalers over de genderverhoudingen in de Duitse Letteren, en organiseren ook twee live publieksavond en een online ontmoetingsmoment. Alle info hieronder.
Lees meer
26/01/2024 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
12/01/24 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
22/12/23 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
15/12/2023 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
08/12/23 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
01/12/23 — Om te vieren dat mijn werk het afgelopen jaar (en ook de komende jaren) in zoveel talen vertaald is, heb ik besloten al mijn vertalers te interviewen. Omdat hun werk al te vaak onderbelicht blijft en zij meestal buiten beeld, terwijl een boek in het buitenland maar zo goed is als zijn vertaler. Hun métier, koppigheid, taalgevoel, creativiteit en precisie zorgen ervoor dat een boek zijn ziel behoudt, dat het ritme klopt, het proza zingt,
Lees meer
Nu online en net als alle andere Fix dit podcasts helemaal gratis te beluisteren: het gesprek dat Annelies Verbeke en ikzelf hadden met grande dame Monika van Paemel over De Vermaledijde Vaders en nog zoveel meer…
#leeseenvrouw
Luisteren kan hier.
Lees meer
12/07/2023 — Zoals altijd begon het met een vrouw. (Al mijn grote literaire leermeesters heb ik zo ontdekt.) Ik moet twaalf geweest zijn, dertien misschien, toen The unbearable Lightness of Being uitkwam. Zodra ik Lena Olin zag, in lingerie en met die bolhoed op, was ik verloren. (Kundera zelf vond de film zo vreselijk dat hij tijdens de première de zaal uitliep.) Nadien, bij het lezen van het boek, ontdekte ik niet alleen dat mijn ‘erotisch geheugen’ waarin Sabina zich voorgoed gegrift had een typisch Kunderiaans begrip was,
Lees meer
mei 2023 — Saai is niet saai! Voor het afsluitluik van een heel mooi project van eeuwig jonge oude vrienden mocht ik een klein beetje meeschrijven aan een publicatie over Leids Laken, oftewel Saai. Het boekje werd ontzettend mooi, net als het laken zelf en de tentoonstelling in de Leidse Lakenhal. Congratz, Nina Mathijsen & Sara Vrugt!
Lees meer
28/04/2023 — Een van mijn favoriete collega’s, Matthijs De Ridder, bracht een (on)bescheiden biografie uit van een van mijn favoriete dichters, Paul Van Ostaijen. Er volgde een geweldige boekvoorstelling in de KANTL, met dank aan het Poëziecentrum, waar ik ook een woordje mocht zeggen. Wie dat graag naleest, vindt het hieronder.
Lees meer
oktober ’22 — Belgian writer, screenwriter, librettist, and journalist Gaea Schoeters speaks about her work with host Andrew Singer, focusing on the EUPL-recognized novel, Trophy, about an American trophy hunter in Africa, and we enjoy an excerpt from this work, in original Dutch and in Michele Hutchison’s English translation, performed by Bailee Wolfe.
This episode includes these musical breaks: (1) a clip from her Hitchcockian opera, “Private View” (composed by Annelies van Parys,
Lees meer
22/05/22 — Hoera! Trofee is genomineerd voor de Leesjury. Dat is de grootste leesclub uit Vlaanderen en Brussel voor kinderen en jongeren. De oudste lesgroep gaat ermee aan de slag, en uit een gesprek dat ik ooit met zo’n groep had, weet ik dat dat pittig is. Maar ik beschouw het vooral als een groot compliment en voorrecht dat een roman voor volwassenen ook bij jongeren resoneert. Want lezen begint daar!
Hier vind je alle leelijsten!
Lees meer
09/05/22 — Ik denk vaak dat ik niet graag lesgeef, maar eigenlijk is dat niet waar. Ik doceer niet graag. Als lesgeven een intelligente dialoog wordt, waarin ik genoodzaakt ben na te denken over het waarom (en het of) van dingen die voor mij evident zijn, dan wordt het spannend. En dan doe ik het wel graag. Ik voel me nu eenmaal het best in oncomfortabele situaties. Want uit die frictie, waarin je denken op z’n scherpst staat,
Lees meer
07/05/22 — Samen met Arno Van Vlierberghe, en wel van het nieuwe Kluger Hans nummer #42: Chaos! Mijn favorieten vind je binnenkort op Roergebied / Klugerhans: www.klugerhans.org/category/roergebied/
Lees meer
Februari 2022 — Meestal brengt mijn grote mond me in de problemen. Maar soms brengt hij mij ook op heel bijzondere plaatsen, zoals voor de lens van Carmen De Vos. Vereerd dat ik deel was van haar onderzoek naar vrouwelijkheid – of was het nu mannelijkheid? Allez bon, genderfluiditeit.
Warriors, come out to play! – van 25 februari tot 30 april 2022 in CC De Factorij Zaventem.
Lees meer
Februari 2022 — Ik nam Matthijs de Ridder mee op de motor, bladerde met Gert Dooreman door een originele druk van Bezette stad, stapte met Leonore Spee in de douche, hoorde Annelies Van Parys zingen, bezocht Dara Sheikhi op zijn zolderkamer in de Arenberg en Rinus Van de Velde in zijn atelier, sloop door de catacomben van De Singel, waar een spookradio speelt, beklom de steile wand van het fort van Duffel…
Lees meer
1/3/2020 — Geweldig fijn nieuws! Trofee is, samen met 13 andere romans uit evenveel verschillende landen, genomineerd voor de European Union Prize for Literature. De prijs krijgt dit jaar ook voor het eerst een winnaar, die bekend gemaakt wordt op 21/4, bij de opening van de Paris Book Fair, samen met 5 speciale vermeldingen.
Meer over alle boeken en auteurs vind je hier: bit.ly/3hmYaHs
#EUPL2022 #europeforculture ##CreativeEurope4Books
10/12/2021, Permeke Bibliotheek, Antwerpen — Carmien Michels stelde haar nieuwe boek, Vaders die rouwen voor. En vroeg een aantal collega-auteurs een brief te schrijven aan een van haar personages. Ik schreef Brigitte, en tegelijkertijd stiekem ook een kerstpreek over mededogen. Die je hier kan nalezen.
Lees meer
November 2021 — Hoera! De podcast over Gertrude Stein waaraan ik voor Klara mocht meewerken is genomineerd voor de Oorkondes! De vele levens van Gertrude Stein, de tweedelige documentaire van Greet Van Thienen en Annick Lesage, met Stein-kenner Sarah Posman, filosoof Julia Jansen en auteur en fan Gaea Schoeters is te herbeluisteren via Klara. Of hier:
Lees meer
04/05/2021 — De afgelopen twee dagen bingede ik EVA, de operapodcast die ik voor Studio Minailo mocht schrijven — een adaptatie van het de roman EVA van Carry Van Bruggen. Het boek is een bom, en hetzelfde geldt voor de podcast: in maar liefst acht afleveringen van elk 45′ suis, tuimel en zweef je door het universum van een jonge joodse vrouw, die haar seksualiteit ontdekt en tegelijkertijd tegen de tegelijkertijd aanloopt van wat een vrouw (intellectueel) is toegestaan –
Lees meer
22/04/2021 —Mijn ouders gaven me een Griekse naam mee. En lazen me als kind, want een mens moet zijn geschiedenis kennen, dan maar elke avond een van de Griekse mythen voor. Niet altijd de ideale verhaaltjes-voor-het-slapengaan (de Odyssee is nachtmerriestuff), maar wel stuk voor stuk prachtig.
Je kan je voorstellen hoe blij ik was met de vraag van Tamar Brüggemann & Jelle Dierickx om drie libretto’s te schrijven waarin ik drie vrouwen uit die verhalen van een eigen stem en perspectief mocht voorzien.
17/03/2021 — In juli verschijnt deze geweldige bundeling van essays over computergames bij Atlas Contact: Extra Levens. Ik betuigde mijn liefde aan Leisure Suit Larry, maar ook aan The Endless Forest… #nogheelevengeduld
Lees meer
15/03/2021 — Vandaag zat dit boek in mijn postbus. Ik schreef er een kort verhaaltje voor, Imagine.
De twee redacteuren van dit boek, Rahil Roodsaz (Universiteit van Amsterdam) en Katrien De Graeve (Universiteit Gent), nodigden een aantal mensen in Nederland en België uit om ‘intimiteit te herpolitiseren en te onderzoeken hoe liefde en seks revolutionair kunnen zijn’. Het resultaat is een boek dat niet alleen rijk is aan invalshoeken maar ook aan methodes.
Lees meer
13/2/2021 — Leuven Leest stelde me deze vraag: Naar welke muziek van Belgische artiesten heb je geluisterd in de lockdown? Is er een groep die je dan ontdekt hebt. Is er muziek blijven hangen via de radio… Welke Belgische artiesten zorgden voor een manier om te vluchten, weg te duiken, weg te dromen, vast te houden…
Ik tipte: Revue Blanche // Shelter & Collegium Vocale // Johannes Passie
Waarom?
Nieuws!
Op 8/3 lanceren we een achtdelige bewerking van de roman Eva (uitgeverij Querido) in de vorm van een spoken-opera-podcast.
Ik mocht van regisseur Sjaron Minailo / Studio Minailo de libretti schrijven, componist Annelies Van Parys tekent samen met een aantal tijdgenotes van Carry Van Bruggen voor de muziek.
Maar in aanloop naar de release van de podcastserie Eva ging ik vijf podcasts lang in gesprek met schrijver Barber van de Pol over haar boek “Er is geen Ander dan Anders zijn.
Lees meer
29/01/2021 — Antwerp Queer Arts vroeg me een nieuwjaarsbrief te schrijven voor hun Happy New Queer uitzending.
Je vindt ‘em hieronder. De hele show kan je heel januari bekijken via www.destudio.com
Liefste,
Ik begin maar gewoon met liefste, want weet ik veel wie jij bent. Of wat onze relatie is. Zoveel mensen als er zijn, zoveel vormen kent de liefde. En tegelijkertijd maar één, want haar kern is altijd dezelfde.
Lees meer
28/12/2020 — Ik was te gast bij Zink, een literair collectief van ongelofelijk toffe mensen, voor twee uur radioplezier onder het motto Verloren Dagen. We probeerden uit te zoeken wat we het afgelopen jaar verloren en gewonnen hadden, en was een fragment uit de Avonden, een ode aan Whitney Houston, een appeltaartrecept, brieven van Sylvia Plath en muziek van Nabou Claerhout. En ik praatte met Arno Boey en mompelde wat dingen, over Adieu, #readthevirus, quarantaineschrijven,
Lees meer
01/12/2020 — Bijna een jaar na de cultuurprotesten rolt het boek van de persen.
Kunst en cultuur liggen langs twee kanten onder vuur: terwijl een neoliberaal cultuurbeleid de vermarkting aanjaagt, proberen separatisten de sector te kapen. Dit boek leest als een partituur van het verzet.
Verkrijgbaar bij Epo.
#zezullenonsniettemmen #samensterk #kunstverenigt
Een dag lang geven we jullie een inkijk in het werkproces van een klassieke compositie.
Met componist Annelies Van Parys, librettist Gaea Schoeters en sopraan Charlotte Wajnberg.
Het uiteindelijke stuk gaat in première op 26/04/2021 en speelt op Lunalia & Antwerp Liedfest en Wonderfeel.
Lees meer
15/11/2020 —Normaal gezien zou ik aanstaande donderdag in de Arenberg de Waarheid verkondigen, samen met Aminata Demba, op vraag van Theater Malpertuis Tielt & Victoria Deluxe Vzw. Alas. Gecanceld. We spelen opnieuw #fingerscrossed op 02/04.
Voorlopig troost ik me met dit boekje, met de teksten van mijn collega-waarheidsprekers: Joke Hermsen, Manon Uphoff,
Lees meer17/10/2020, DSAvond — “U daar, ja, u. U bent de redder van de cultuur. Koop het nieuwe boek van Gaea Schoeters, koop Mothership van Flying Horseman, huur online de films die Film Fest Gent aanbiedt – sleep die cultuur met karrenvrachten uw huis binnen.” Met die fijne aanbeveling besloot collega Roderik Six zijn column over de falende noodfondsen voor de cultuursector in De Standaard.
Lezen kan hieronder.
Lees meer
09/10/2020 — Jubel en juich! Literatuur Vlaanderen maakte het mogelijk dat de geweldige Ira Wilhelm mijn (muziek)theatertekst Het Kanaal vertaalde. Dat wil zeggen dat deze tekst nu ook in het Duits beschikbaar is. Een Engels en een Franse versie bestond al. Uitgevers, gezelschappen, spelers en ambassadeurs die deze tekst de grens over willen (helpen) duwen, mogen zich melden!
Lees meer
09/10/2020 — ‘Die arme Fransen hebben maar één Proust, die moeten het doen met slechts één versie. Terwijl de Nederlandstaligen inmiddels drie versies van Du côté de chez Swann kunnen lezen, elk met een heel nieuwe leeservaring.’ — Rokus Hofstede —
Wannes Gyselinck zingt het lof van de literaire vertaler, op wonderlijke wijze. Lees zijn prachtige brief in rekto:verso, onder meer over Emily Wilson’s wonderlijke Odyssee-vertaling. En ook een beetje over de Tempestvertaling die ik met Johanna M Pas maakte.
Lees meer
15/09/2020 — Whoepie! Ben genomineerd voor de Poëzieprijs Melopee, samen met een nest schoon volk (Lanoye, Van hee, Vanhauwaert, …) — en dat terwijl ik slechts stiekem en sporadisch poëzie schrijf. Er is ook een publieksprijs, dus als u zich geroepen voelt een stem uit te brengen: laat u gaan! En indien niet: je kan op de site vooralsnog de 21 voortreffelijke gedichten lezen. Zomaar, gratis en voor niks.
Ziehier!
20/06/2020 — Goed nieuws! Ira Wilhelm gaat Het Kanaal vertalen naar het Duits. De Engelse vertaling bestond al (dank, Jonathan Reeder & Jane Hedley Prole), maar nu kunnen we dus ook in Duitsland op zoek naar uitgevers/gezelschappen! Dat alles met dank aan Literatuur Vlaanderen, want zes theaterteksten zullen met hun steun vertaald worden in het Duits, Frans, Engels en Spaans. De toegekende subsidie wordt gebruikt om een geaccrediteerde vertaler te verbinden aan het project en te vergoeden voor het vertaalwerk.
Lees meer
08/06/2020 — De Buren
In de eerste week van de quarantaine vroeg Van Ostaijen-biograaf Matthijs de Ridder me of ik zin had om mee te doen aan Besmette Stad, een wonderlijk project van deBuren, waarbij hee PvO’s Bezette Stad werd getransformeerd tot een nieuw gedicht, vanuit corona-perspectief.
Toevallig heb ik iets met Van Ostaijen, al sinds mijn elfde. We deden ooit een schoolproject, met de leerlingen van het zesde leerjaar en die van het zesde middelbaar samen,
23/04/2020 – Mondmaskers worden het nieuwe normaal. En de veiligste exitstrategie. Wie niet goed is met naald en draad, kan hieronder een handleiding vinden om ze zelf te maken zonder één steek te naaien of stikken. Oud T-shirt volstaat als materiaal. #MouthmasksForIdiots — grote dank, Trui Hanoulle, voor de drietalige handleiding!
NL – handleiding hier
FR – manuel ici
ENG – manual here
maart 2020, Verzin / Creatief schrijven — voor het afgelopen nummer van Verzin werd ik maar liefst twee keer geïnterviewd. Over activisme, over mijn oeuvre, over wat en hoe ik schrijf.
Beide stukken vind je hier, maar het blad kopen is veel sympathieker!
Interview met mij.
Interview met Pohlman/Olyslaegers/Dautzenberg/Schoeters.
Lees meer
In deze dagen van Corona, quarantaine en nationale ongerustheid, waarin het culturele leven bovendien totaal lam is gelegd, heb ik besloten u elke dag een pagina voor te lezen uit een boek waar ik van hou. Gewoon de eerste pagina. Om u goesting te doen krijgen. En omdat er geen groter geluk in het leven bestaat dan voorgelezen worden.
Ik lees alles voor in de taal waarin ik het heb. In het Engels gaat dat nog,
Lees meerIk ga komend seizoen weer recenseren, voor verschillende media. Het is een delicaat vak, dat vele vormen aanneemt — die lang niet allemaal even gelukkig zijn. Marja Pruis schreef er recent nog een interessant stuk over in De Groene Amsterdammer, waar ik tot mijn vreugde Updike’s Zes Vuistregels zag opduiken, die ik zelf ook graag hanteer. Wat niet zeggen dat ik er nooit tegen zondig.
Hierbij:
How to assess other people’s work graciously and fairly
My rules,
Lees meerEen gemeente vraagt aan een aannemer om een brug te bouwen, en vertelt hem vervolgens dat het geld op is. Gevolg: de brug blijft half-afgewerkt staan. Doe hetzelfde met een kunstenaar en hij bouwt je twee bruggen, uit liefde voor de kunst en om te bewijzen dat hij zijn subsidies waard is.
Zegt de chirurg: “Ik doe deze operatie gratis, want de patiënt beloofde exposure.” Zegt de CEO: “Ik doe deze job gratis omdat ik ervan hou,
Proud to annonce I’ll have the pleasure to work with Norwegian composer Lars Skoglund (whom I met at the opera masterclass we gave for Borealis Festival in Norway last year) on several new pieces in the next years as a part of his PhD on the relation between text and music in contemporary music theatre. I’m terribly looking forward, because Lars writes really funny stuff – as his Borealis piece A Journey to Sri Lanka proves.
Lees meer
17/01/2018 – Onlangs vroeg iemand me om, voor iemands verjaardag, pagina 70 uit mijn lievelingsboek op te sturen. Wat is dat, een lievelingsboek? Hangt hoe boeken tot ons spreken niet af van wie we zijn als we ze lezen? Ik koos dan maar voor eentje dat altijd weer opduikt in mijn leven, en me altijd weer iets anders vertelt.
En omdat ik op deze toevallige pagina 70 toch alweer vier zinnen ontdekte die niemand anders had kunnen schrijven dan deze auteur,
Lees meer14/01/2018
Laat ons hopen dat de vooruitblik van letterenchef Veerle Vanden Bosch klopt, en het glazen plafond in de letteren effectief barsten begint te vertonen in 2019.
Alleen weet ik niet of ik haar optimisme onverdeeld deel. Tijdens het werkcongres van de VAV Vlaamse Auteursvereniging kwam dit punt ook uitgebreid aan de orde in het debat over literatuurbeleid, waar ik hierover mocht debatteren met o.a. Koen Van Bockstal van het Vlaams Fonds voor de Letteren.
Lees meer
Afgelopen zomer interviewde ik stadsdichter Maud Vanhauwaert voor Het Einde in DSLetteren. Dat resulteerde in een korte correspondentie over de dood. Vandaag verscheen mijn eigen Einde in die reeks (thx, Vicky Vanhoutte), en dus leek het me gepast mijn zomerse bedenkingen ook online te zetten.
Lees meer
-zoeken naar een slipje.
-‘Geen idee.’
-dood door ijdelheid.
-iets bij drinken?
-haar thuis.
-naar binnen.
-hij in haar.
-alleen nog het neuken.
-iets tonen.
-een dunne lijn.
-krant van gisteren.
-En dat is dat.
-begin van hun reis.
-wisselende landschappen.
-de herinnering.
-rampzalige gedachte …
-blijft het stormen.
-Rome.
-samen hebben gezien.
-in het duister.
Reveil ziet een begraafplaats als een verzamelplaats van de levensverhalen van onze voorgangers. Elk jaar brengt de organisatie ook een verhalenboek uit, waarvoor ik twee gedichten schreef, net als o.a. Maud Vanhauwaert en Christophe Vekeman. Sabine Clement en Gerda Dendooven zorgden voor de illustraties, Astrid Fieuws voor de vormgeving. Het REVEIL18 VERHALENBOEK bestellen kan hier.
Lees meer
11/10/2018 Wie de L-day in Leuven miste, had ongelijk. Maar wie toch nog mijn bijdrage aan het debat over rolmodellen en het belang van BGLTQ-literatuur wil horen, kan hier terecht.
Lees meer
Eva Mpatshi maakt al een tijdje dagelijkse tekeningen geïnspireerd door de openingszin van boeken. Vandaag ontdekte ik op haar Instagram-account deze, van De Kunst van het vallen. #writerhappy #readie
Lees meer
De afgelopen veertien dagen mocht ik schrijven in Het Lijsternest / Streuvelshuis. Ik werkte er aan het libretto voor Usher, en maakte mijn nieuwe roman ZT#1 af, die ergens dit jaar verschijnt bij Querido. Een kort verslagje van de residentievrolijkheid vind je hieronder.
HET LIJSTERNEST: KENNISMAKING MET EEN RESIDENT
Lees meerDinsdag publiceerde ik een opiniestuk (kan je hier nalezen) waarin ik aantoon hoe Nieuws Rechts en vooral N-Va de rechtstaat uithollen en omvormen tot een veiligheidsstaat naar Israëlisch model. Het grootste risico daarvan, schreef ik, is dat we de maatschappij opdelen in twee soorten mensen: goedmenende burgers en mensen die we als een veiligheidsrisico beschouwen, met name moslims. Kortom: in naam van de veiligheid stigmatiseren we een volledige bevolkingsgroep op basis van afkomst,
Lees meer
Nieuwe affiche, nieuwe tournee! #HetKanaal #2018
Beeld (c) Koen Broos
*Amsterdam – 26/27 – Ostade A’dam
*Gent – 6/7 febr – NTGent
*Bornem – 27/4 – Cultuurcentrum Ter Dilft
Zeer welkom ergens onderweg. De voorstelling is ook nog steeds te boeken, zowel voor CC’s als voor scholen, en dat via Muziektheater Transparant
‘Wat een rijke theatertekst is Het Kanaal/Crossing Borders!
Lees meer
“Spillet om Operaen. Du for syfilis og dor i tredje akt. Rykk tilbake til start.”
Says the cafetaria napkin under my morning coffee.
There’s something terribly exciting about a workplace where vikings and gods in leather skirts line up in the lunch queue, Norma greets Onegin in the corridor and one nearly forgets to eat because there’s so many divine boys in ballet pants running in and out to fetch another plate of proteins.
Lees meerIk heb de afgelopen week zeven vluchten genomen, tussen -voornamelijk- Europese luchthavens. Daarbij ben ik vier keer gefouilleerd, vier keer geswipet op drugs/andere zooi, mijn biometrische kenmerken zijn twee keer gescand (waardoor ik bijna twee keer mijn vlucht miste omdat de machine last had met mijn paspoort), en ik ben vijf keer gebodyscand. Mijn schoenen zijn vijf keer extra door de scanner gegaan en mijn baggage is twee keer geswipet.
Lees meerFraaie recensie over Het Kanaal in De Reactor!
“Een theatertekst is per definitie hybride. Hij heeft een zekere autonomie, maar verwijst steeds ook naar iets wat hij (nog) niet is: een theatervoorstelling. Je zou kunnen zeggen dat een theatertekst voortdurend voorbij zijn papieren grens wijst en vraagt naar een omzetting in theatertekens.
Het theater heeft zich op een bepaald ogenblik in zijn geschiedenis terecht geëmancipeerd van de literatuur en heeft het ‘spel’ als zijn absolute vertrekpunt genomen.
Lees meerEen volstrekt vijandige omgeving. Oorlogsgebied. Of juister: een jungle, want een oorlog heeft regels, althans in theorie. Een speelplaats niet. Kinderen zijn een wreed ras, dat ongehinderd door ethiek of moraal plundert, vernielt, geweld pleegt. Fysiek en verbaal. Beesten zijn het, die volgens een simpele hiërarchie van anciënniteit en brutaliteit regeren met de wet van de sterkste. Een apenrots. Waar wie goed van inborst is, zwijgt als de zwakste de kop wordt ingeslagen, omdat hij anders de volgende klappen vangt.
Lees meer28/07/2017 –
De fanmail van vandaag:
Bericht inhoud:
geachte
ik ben verbaasd over de wat mij betreft ontstellende oppervlakkigheid in het boek ‘De kunst van het vallen’. Wat lees ik, op pagina 33? “Want wat wij het lot noemen, is niets meer dan het toeval dat de vorm van onze wensen aanneemt.” Even later: “Of juister: het is onze wens die het toeval herschikt tot precies die gebeurtenis die ons goed uitkomt”. Wat een onzinnen.
Lees meerOp 18/7 en 21/7 spelen we op de Gentse Feesten #Schaduwtrein in Nest. Partner in crime Trui Hanoulle bracht een groep niet-begeleidde minderjarige vluchtelingen samen met een groep Steinerschool-jongeren “voor wat theaterworkshops”; stage-begeleider/regisseur Neil Lewis zou de trein mee op de sporen zetten. Daarna liep het project, naar goede gewoonte, een tikje uit de hand, en draaide ik samen met componist Annelies Van Parys, gitarist Maarten Vandenbeemden, sopraan Naomi Beeldens, danscoach Adams Mensah, kunstenaar Anneleen De Causemaecker,
Lees meerOp 5 juli debatteerde ik in de Brusselse beursschouwburg met Bent Van Looy over cultuur.
“In de Brusselse Beursschouwburg kruist schrijfster en journaliste Gaea Schoeters vanavond de degens met kunstenaar, muzikant en televisiepresentator Bent Van Looy in een debat over het toegankelijk maken van kunst. ‘Uppercut’ is een debatreeks van De Morgen, Passa Porta en Beursschouwburg.”
Ik pleitte voor diepgang, Bent voor verbreding. Maar gelukkig vonden we elkaar, ergens.
Een verslag van onze sparpartij kan je hier nalezen.
Lees meer28/6/17 – schitterend nieuws! Dankzij de liefde en het lef van uitgeverij Kartonnen Dozen en de uitgeefsubsidie van het Vlaams Fonds der Letteren verschijnt de theatertekst van Het Kanaal nu ook als boek. Boekvoorstelling ergens deze zomer, boekjes te koop op Theater aan Zee waar we spelen op 3,4,5 augustus en op Antwerp Queer Arts Festival op 11/8. Boekhandels kunnen bestellen bij Epo vanaf 20/7 en u kan bestellen in de boekhandelvanaf morgen! Jeuij! Prachtig hebbeding in layout van Let’s Fly / Trui Hanoulle met tekst van Schoeters &
Lees meerOmdat ik vond dat het de hoogste tijd was dat iemand nog eens een #manifest schreef, lanceer ik bij dezen met de glimlach #HetNieuweElitarisme. Lezen kan in rekto:verso nummer 76, niet toevallig mijn geboortejaar. En op 5 juli debatteer ik erover met Bent Van Looy in de Brusselse Beursschouwburg – Thx to #uppercut – De Morgen
Lees meerDe opgelegde werken in de Koningin Elisabethwedstrijd doen elk jaar stof opwaaien; hedendaags klassiek ligt moeilijk bij media en publiek. De editie van dit jaar leek eraan te ontsnappen, maar de laatste finale-avond was het alsnog prijs. “Laat ons eerlijk zijn, geen mens luistert naar die nieuwe muziek,” liet ex-kew-presentator Fred Brouwers zich ontvallen.
Lees meerIk ben nooit een feministe geweest. Niet uit principe, maar omdat ik de wereld nooit heb opgedeeld in mannetjes en vrouwtjes, en de letteren nog minder. Ik dacht altijd –naïef, ik geef het toe- dat mensen mensen zijn en schrijvers schrijvers. En hun werk genderneutraal is. Want dat boeken nu eenmaal geen XX of XY in hun DNA hebben. Helaas. Er valt niet naast te kijken: dwars door het literaire landschap loopt een diepe genderkloof.
Lees meer
Afgelopen weekend stond ik samen met Selm Wenselaers & Mounir Samuel in de weekendkrant van DS. We hadden het over genderdiversiteit. <<Het ongemak van de ander, die twee keer moet kijken en dan nog twijfelt tussen m en v: Selm Wenselaers ondergaat het, Mounir Samuel wordt er boos van, schrijver Gaea Schoeters (biologisch vrouw, maar in het hoofd ‘een niet gerealiseerde jongen’) dolt er graag mee. Ze doet dat in haar boeken,
Lees meerAh, Vlaanderen. Het land waar middelmatigheid tot een nationale deugd is verheven. Waar we, op bescheiden wijze en zonder uitbundigheid, dat spreekt voor zich, houden van wat nietszeggend is, en onbeduidend, en ongevaarlijk. Waar karakterloos een synoniem is voor virtuoos en we op duizend manieren geen mening kunnen hebben. Waar we als geen ander met z’n allen in elkaars gat kruipen en alles zo schoon vinden dat elk debat dood is. Of, als we dat niet vinden,
Lees meerVoor hun “Roddels en praatjes in het museum” vroeg het Stedelijk Museum Sint-Niklaas me twee objecten uit de collectie te laten praten (of hun nachtelijke gesprekken af te luisteren). Ik liet me charmeren door de uitlatingen van De vitrinekast & Het Snorrendoekje. Dat resulteerde in de twee audio-opnames die hieronder te beluisteren zijn. En in twee teksten, waarvan hier een fragment te lezen is. De video volgt. #SteM#sintniklaas #writer wrote #poetry
“…
Lees meer
Lente! Hikkies! Marcel!
Jeugdboekenmaand m/v/x!
Genderqueer! Tienerboekje!
#trots thx Trui Hussein Hanoulle voor de cover & de megacoole typografie, Hikkies voor de opdracht en Vlaams Fonds voor de Letteren voor de steun! #diversiteit (Oh, and Marcel was written during my wonderful residency Literarisches Colloquium Berlin!)
#freeread & #freeprint op www.hikkies.be #shareware
Lees of download hem hier!
Lees meer8/3/2017
Notes-to-self na #genderbender-debat van rekto:verso gisteren in de Arenberg:
1. Eigenlijk liepen er twee debatten door elkaar: het m/v/x-debat (weg met de polariteit en leve het fluïde gender-concept) -iets wat ik alleen maar kan toejuichen- en het m/v-debat (over de ongelijke behandeling van vrouwen in de cultuursector) -iets wat helaas de dagelijkse realiteit is en we (in elk geval voorlopig) vanuit de polariteit moeten bestrijden.-
Ik begrijp die dubbelheid heel goed;
Kort bericht vanuit het heerlijke LCB (Literarisches Colloquium Berlin) aan de Wannsee, waar ik vijf weken in residentie ben om aan mijn nieuwe boek te werken. Gisteren hadden we hier Hausgäste-lesung – dus voor wie me in het Duits wil horen voorlezen uit De kunst van het vallen: hierbij de link!
Below you find the audiolink to my Hausgäste-lesung at the fantastic Literarisches Colloquium Berlin about my novels (previous and in-the-making) and my new music theatre project #HetKanaal.
Lees meer9u40 Boarding completed. De zondagochtendvlucht is nauwelijks halfvol.
9u41 Vijf passagiers van Arabische origine die samen opgestapt zijn, staan nog in het gangpad. De stewardes vraagt hen te gaan zitten. Er ontstaat wat commotie, ze biedt hen een andere plaats aan.
9u43 Vier van de vijf passagiers, drie mannen en een vrouw, nemen plaats achterin, elk aan het raam op een rij waar verder niemand zit. De vijfde man is meegelopen naar achter; hij wijst de vrouw erop dat ze haar gsm vergeten uit haar tas halen is.
Wat mij verbaast, is de verbazing. En ons onwaarschijnlijke talent blind te blijven voor wat we niet willen zien. Tot het te laat is. Om vervolgens te zeggen dat we het niet zagen aankomen, en dat het zelfs dan onvermijdelijk zou zijn geweest. Want dat het onze verantwoordelijkheid niet is. Of beyond our control.
Nochtans was het al lang duidelijk dat #Trump zou winnen. “Een zwarte president, tot daar aan toe.
Lees meerEen goed interview is een tweegesprek. Een dialoog. Een uitzonderlijk interview vereist een klik. Spanning, welke dan ook, tussen de twee deelnemers aan het gesprek. Het is uitdagen, flirten, ergeren, grenzen aftasten. En soms klikt het niet. Natuurlijk zijn er massa’s manieren om te camoufleren dat de mayonaise niet gepakt heeft en kent iedereen die een beetje kan schrijven die trucjes van de foor, maar wie een beetje kan lezen, voelt het toch. En al te vaak denk ik dan: het zou helpen als je niet probeerde diegene met wie je praat koste wat kost door de hoepels te laten springen die vooraf hebt bedacht.
Lees meerIk ben het zelden eens met collega’s, maar met Jamal Ouariachi wil het nog wel eens lukken; ik ben altijd blij als ik hem zich hoor ergeren aan de alomtegenwoordigheid van kromtaal en leegte in de letteren. Maar hoezo, het zijn roerige tijden? En hoezo, er broeit wat in de huidige generatie? Dat moet een grapje zijn.
Onze tijd is die van de verheerlijking van de middelmatigheid. Intellectuelen zijn overbodige overlast geworden, inhoud dus ook.
Lees meerNet zoals in de andere kunsten zijn bovengemiddeld veel auteurs holebi. Toch moet de Great Gay Novel van de wereldliteratuur nog geschreven worden. En het lijkt er steeds minder op dat dat gaat gebeuren. Vroeger doken ook in grote literatuur nog holebi-personages op – denk maar aan Woolf, Wilde, Proust, Puig, Mann, Mishima, Vidal, Capote, Stein.Tegenwoordig gebeurt dat steeds minder. Misschien is het minder ‘nodig’ nu holebi’s meer verworven rechten hebben, maar het is wel vreemd dat de sociale realiteit zich niet reflecteert in een normale mix van personages.
Lees meerIets meer dan een jaar geleden kreeg ik een telefoontje van componiste Annelies van Parys.
Of ik zin had om het scenario te schrijven voor haar eerste opera.
‘Wat voor opera?’ vroeg ik.
‘Iets à la Hitchcock,’ zei ze. ‘Over voyeurisme en sociale isolatie. Met evenveel humor & suspense.’
Ik twijfelde. Tien seconden. Toen zei ik ja.
Omdat ik intussen weet dat dingen die me de stuipen op het lijf jagen uiteindelijk altijd het leukst zijn om te doen.
Hey,
Wat gisteren in het Concertgebouw getoond is, was een klein groot wonder. Ik ben blij dat ik een dweiltje bij kon dragen aan zoiets moois. Dat jullie zoveel stilte en traagheid durven tonen, vind ik in deze tijd een heldendaad. Dat het werkt, geeft hoop. Het is een prachtproject. Dus ik hoop dat het nog een paar keer speelt – dat zou verdiend zijn. Mijn zandschepje ligt al klaar.
X
G
…mailde ik begin mei,
Lees meerEind 2014 werd de Vlaamse literaire uitgeverij De Bezige Bij Antwerpen onverwachts opgeheven. Voor de auteurs kwam het nieuws als een donderslag bij heldere hemel. In de nasleep van die verandering werden ook nogal wat onaangename dingen gezegd, over B-elftallen bijvoorbeeld. Dat konden we ons niet zomaar laten zeggen; de Antwerpse Bij was een kwaliteitslabel. En dus organiseerden we afgelopen zaterdag Hoger Honing, een literaire avond in de Gentse Minard.
Geen begrafenis van de uitgeverij,
Lees meerWat brengt schrijvers aan het schrijven? Wat hebben ze nodig om de nodige rust of die inspiratie te vinden? En wat kunnen ze echt niet missen, omdat het dan niet meer lukt? Wat redt hen als ze vastzitten, en helpt hen als ze twijfelen? Twee jaar lang stelde ik die vraag voor #DSLetteren aan tientallen schrijvers. Hun antwoorden kan je hier nalezen. Onlangs vroeg Vicky Vanhoutte het aan mij.
Lees meerEuthanasie zit bij ons in de familie; het is er stilaan de meest voorkomende doodsoorzaak. Een paar jaar geleden hield mijn oma ermee op. Niet omdat ze doodziek was, maar omdat ze het niet zag zitten oud te worden. Zodra de aftakeling zich aankondigde, en haar zelfstandigheid afnam, hield ze het voor bekeken. Ik vertrouwde het zaakje niet: was ze eenzaam? Omkaderden we haar te weinig? Maar toen ik er haar naar vroeg, bleek ze bijzonder overtuigd van haar zaak.
Lees meerIk had mijn column al klaarliggen, toen ik telefoon kreeg van een vriendin die, na jaren aarzelen, vandaag een afspraak had met een psychiater. Wat ze me vertelde, maakte me zo kwaad dat ik besloot de boel om te gooien.
Vera, laten we haar zo noemen, heeft al jaren last van dwanghandelingen en angstaanvallen. Onlangs belandde ze na zo’n aanval van plotse paniek in het ziekenhuis. Dat gebeurde al eerder, maar nu drong de spoedarts aan op verdere behandeling.
Lees meerToen ik gisteren ging slapen, had ik nog een uitgever. En niet zomaar één, maar Belgium’s Finest. Vannacht heeft de rendabiliteit toegeslagen. De Bezige Bij Antwerpen verdwijnt. Daarmee valt het doek over de laatste literaire uitgeverij van Vlaanderen. Wat er met de auteurs gebeurt, is nog onduidelijk. Die zijn tenslotte niet de hoofdzaak van het boekbedrijf. Veeleer een bijverschijnsel. Die lezen het wel in de krant, dat ze nu dakloos zijn.
Ergens achter een bureau heeft een boekhouder gerekend.
Lees meerEen vroege oktoberochtend, 1916. Harry Farr staat voor het vuurpeloton. Zonder blinddoek, want die heeft hij geweigerd. Hij beeft over zijn hele lijf, niet eens uit angst, maar omdat hij zijn stuiptrekkingen nauwelijks kan controleren. Shellshock, weten we nu. De term werd voor het eerst gebruikt door de Britse arts Charles Meyers, in 1915. Toch gingen het fusilleren van soldaten die op basis van psychische klachten weigerden naar het front terug te keren door; de laatste executie voor ‘lafheid en verraad’ vond plaats in november 1918.
Lees meer
Great. Ik mag weer een weekje #DeMening doen voor #DSAvond.
Vijf dagen, vijf columns.
Hierbij alvast de eerste.
27 oktober 1992, Sasebo, Japan. De Amerikaanse radio-officier Allen R. Schindler loopt een openbaar toilet in. Het is zijn eerste avond aan wal, want nadat hij bij wijze van grap het radiobericht “2-Q-T-2-B-S-T-R-8” (“too cute to be straight”) de wereld instuurde, werd zijn verlof een tijdlang ingetrokken. Hoewel hij gevraagd had zijn verhoor achter gesloten deuren te laten plaatsvinden,
Lees meerEr valt veel over te zeggen, over het snoeiwerk dat de Vlaamse besparingsregering in de cultuursector wil gaan aan/verrichten.
Voor vandaag wil ik het hierop houden: waaruit halen we troost? Waaruit halen we moed? Waaruit halen we passie? Compassie? Mededogen? Wat brengt ons dichter tot de ander, en tot onszelf? Of anders: welk boek pakken we uit de kast, als iemand ons hart breekt? Naar welke muziek luisteren we op begrafenissen? Welke film tilt ons even op boven het dagelijkse metro-boulot-dodo?
Lees meerBach is de ideale muziek om bij te schrijven.
Zelf vond ik dat al langer, maar het is ook de conclusie van een privé-onderzoekje dat ik de afgelopen twee jaar deed bij zowat alle schrijvers die ik interviewde voor #Beroepsgeheim. De meerderheid schrijft met klassieke muziek, en barok- en kamermuziek scoren opvallend hoger dan andere muziek. Het geheim zit blijkbaar in de kleine bezettingen, beaamde Michael De Cock een paar weken geleden nog.
Lees meerMarnix Peeters heeft weer onnozeliteiten uitgekraamd, lees ik met enige vertraging in DM, waar zijn platpopulistische, seksistische gezwam weer paginabreed werd afgedrukt. Wel, meneer Peeters, ik wil met veel plezier diegene zijn die ‘komt zeiken dat er inderdaad teveel bagger wordt gedrukt’. Nochtans ben ik oud noch humorloos, en ook niet overmatig zelfingenomen. (Evenmin bezit ik een tuinbroek, maar ik heb het bij u toch al bij voorbaat verkorven, alleen al door mijn seksuele voorkeur,
Lees meerOm zichzelf te confronteren met haar eigen angst ooit arm en eenzaam te eindigen, volgde fotografe Trui Hanoulle drie jaar lang een groep Gentse daklozen. Het eerste jaar sliep ze elke maand één nacht bij hen op straat, daarna fotografeerde ze hen op alle plaatsen waar het lot hen bracht: in tijdelijke onderkomens, in het ziekenhuis, in de psychiatrie, of in de shelter die ze bouwden. Soms zelfs tot op hun begrafenis.
Eén vraag kwam steeds meer naar voor:
“Als ik een dakloze kan worden,
Afgelopen vrijdag las ik, op uitnodiging van Muziek buiten de Concertzaal, voor uit De Kunst van het vallen in de Rode Hoed in Amsterdam. Samen met de muzikanten bouwden we een programma op waarin fragmenten uit het boek de dialoog aangingen met muziek. Ook Persis Bekkering las voor. Het resultaat was een heerlijke wisselwerking tussen literatuur en kamermuziek, met onder meer fragmenten uit Tsjaikovski’s pianotrio en een prachtig stuk César Franck.
Moeten we zeker een keer overdoen in België!
Lees meerZo beeldt De Morgen vrouwelijke schrijvers af: als hysterische, rancuneuze wijven. Recensenten daarentegen zijn duidelijk underdogs, die zich ternauwernood kunnen verdedigen.
De illustratie vrolijkte een stuk op over de rol van de recensent, een discussie die was ontstaan nadat ik me had laten ontvallen dat ik het nogal lullig vond dat Dirk Leyman in zijn recensie van mijn nieuwe boek onnodig de plot had weggegeven. Goed dat daar een debat uit voortkomt,
Lees meer
De kunst van het vallen is vanaf nu ook beschikbaar als luisterboek voor mensen met een leesbeperking, zoals blinden, slechtzienden en mensen met dyslectici.
Maar omdat iedereen (stiekem of minder stiekem) graag voorgelezen wordt,
kan je hier twee minuutjes uit De kunst van het vallen beluisteren.
Zomaar, een voorleespauze.
Lees meer
Of ik een verhaal wou kiezen op azertyfactor.be, vroeg Creatief Schrijven. Een dat mij bijzonder raakte, of opviel. Een dat er bovenuit stak. Of anders was. Bijzonder. Kiezen is nooit mijn forte geweest, dus ik heb een triootje bij elkaar gesprokkeld.
Ziehier Donderslag, Mijn naam is Louiza & Florentina. Ga eens kijken, ze zijn alledrie het lezen waard!
Florentina is heel weinig. Precies weinig genoeg.
Lees meerKoerier aan de deur met een bijzonder pakje. Vijf dagen lang mag ik drie minuutjes radio maken voor #NieuweFeiten. Over de waan van dag, maar ook een beetje daarbuiten. Over onbekender eilanden. En kleinere gedachten. Die soms belangrijker zijn.
Herbeluisteren kan op de Radio1-site #Middagjournaal.
Voor wie liever leest, heb ik alle columns hier gebundeld.
maandag – “Kitsch kan een beetje de wereld redden.”
Lees meerSchrijven is een eenzaam vak. Maanden, soms zelfs jarenlang zit je aan je bureau (of aan dat van iemand anders, of in een tuin, een blokhut, een café) woorden achter elkaar te zetten. En weer te schrappen. Om te draaien. Tot andere zinnen. Die je wel laat staan. In de hoop dat ze klinken zoals jij het verhaal hoort in je hoofd. Ik ben geen auteur die luidop zijn eigen teksten leest. Sommige collega’s doen dat wel,
Lees meerWat is uw vroegste herinnering?
“De deurklink. Ik kan net lopen, heb me er met twee handen aan opgetrokken en maak met luid geloei duidelijk dat ik naar buiten wil. Dat is nooit meer veranderd.”
In de aanloop naar mijn nieuwe boek vroeg De Standaard Weekblad naar mijn verzuchtingen, verlangens en onhebbelijkheden. Een blik in hoofd en hart in de vorm van de ‘questionnaire de Proust’.
Hierbij de XL-versie.
Lees meerGisteren de nieuwe Jim Jarmusch gezien. Een paar bedenkingen:
– Detroit. Natuurlijk. Geen mooier icoon van verval.
(En het Michigan Theater, met die auto’s erin geparkeerd.)
– En alles draait en blijft maar draaien, als dervishen.
– Barok. Blasé. Briljant.
– Einstein, Shakespeare.
Sommige namen zijn zo groot dat wat je er ook mee doet altijd naar een cliché ruikt.
– Een vampier die reislectuur inpakt en Infinite Jest naast Kafka en de Quijote legt,
Natuurlijk is het niet netjes dat de N-VA de gele vredeskabouter misbruikt voor propaganda-doeleinden. Dat ik de heren confederalisten geen warm hart toedraag, is al lang geen geheim meer, dus het zal niemand verbazen dat ik uit de grond van mijn hart hoop dat Ottmar Hörl een goede advocaat onder de arm neemt, en BDW & Co een flink proces aan hun kabouterbroek smeert. Ik mag dat denken. Ik mag ook, als ik daar zin in heb,
Lees meer
Café Américain in Amsterdam. Al wie de afgelopen 100 jaar enigszins meetelde in de Nederlandse Letteren liet zich hier opmerken. (Du Perron ging er met Nijhoff op de vuist, en Ter Braak schreef zelfs een boos pamflet toen de tafelkleedjes vervangen werden door goedkope gebloemde exemplaren.) Maar niemand deed dat zo elegant (of gewiekst) als Harry Mulisch. Als nog totaal onbekend schrijvertje betaalde hij de ober om hem regelmatig om te roepen.
Lees meerOoit zet ik dit vooraan in een boek.
Alleen heb ik de roman die erbij past nog niet geschreven.
Dat wordt, wellicht, mijn volgende. (Na deze.)
Хотите —
буду от мяса бешеный
— и, как небо, меняя тона —
хотите —
буду безукоризненно нежный,
не мужчина, а — облако в штанах!
“If you prefer,
I’ll be pure raging meat,
Gisterenavond reikte de holebi-organisatie çavaria haar jaarlijkse Awards uit: de Media Award ging naar ‘Het perfecte koppel’, al was zelfs Marcel Vantilt het ermee eens dat de echte winnaar vader Hassan Jarfi was, die een moedig eerbetoon bracht aan zijn vermoorde zoon Ihsane. De Campaign Award was voor Amnesty International Vlaanderen, en Patriek Reyntiens kreeg meer dan terecht de Lifetime Achievement Award omdat hij zich al 25 jaar inzet in de strijd tegen HIV,
Lees meer
Op vraag van #DSLetteren mijn eindejaarsboekenlijstje (absoluut relatief, want op mijn kast ligt anderhalve kubieke meter nog ongelezen boeken, omdat ik vind dat lezen en schrijven moeilijk combineert).
1 Beste boek van 2013?
2013 was het jaar van Tommy Wieringa, die met Dit zijn de namen een boek afleverde dat je vol in de borst raakt. Tussen één omslag toont hij de mens op zijn slechtst en op zijn best.
Lees meerEen week geleden kwam de Britse Olympische schoonspringer Tom Daley uit de kast. Omdat ik daar heel blij mee was (rolmodellen uit de sportwereld zijn zeldzaam, schreef ik daar een opiniestuk over voor #DSOpinie: Taboes breken vanop de tienmeterplank.
Dit weekend repliceerde sportjournalist en columnist Hans Vandeweghe met een column: FC Homo
Ik denk niet dat hij beseft hoeveel schade hij aanricht met zo’n stuk, en hoeveel mensen hij daarmee persoonlijk heeft gekwetst.
Lees meer
Deze week schrijf ik elke dag een column voor de avondeditie van De Standaard.
Hier kan je ze nalezen.
Maandag – Betrapt!
Dinsdag – Schuldig
Woensdag – Man over Dinges
Donderdag – La honte
Vrijdag – Het gezicht van het Kwaad
Lees meer
Welk boek zette je aan het schrijven, vroeg #KnackExtra.
Dat het de schuld is van Mulisch, antwoordde ik. En van Kundera.
(omdat ik niet kon kiezen, vertelde ik iets over allebei)
Maar dat alles eigenlijk begon met iets anders.
Met Max de Tractor.
En wel hierom:
Lees meer
‘Expliciete, ranzige, abnormale seks.’ De vrijscènes in La vie d’Adèle doen stof opwaaien. Maar dat is het beste wat de film kon overkomen. Niets zo goed als het label porno om een hoop volk naar de zaal te lokken dat anders nooit zou komen kijken. Om daar te ontdekken dat heteroseks en lesbische seks niet zo verschillend zijn.
Lees meer
Aan de bushalte stond een vrouw met een lichtroze jas. Er stond wind, het was fris, dus probeerde ze haar kap op te zetten. Moeizaam, want motorisch was ze niet zo sterk, worstelde ze met de wind, het puntje van haar tong tussen haar lippen. Telkens weer won de wind. Het spel ging een hele tijd door: rechterhand, linkerhand, kap bijna op, touwtjes proberen pakken om ze aan te trekken, windstoot, kap weer af.
Lees meer
Het is hommeles in letterenland. Marnix Peeters schetste in De Morgen een karikatuur van de ‘auteur-in-de-ivoren-toren’, Van Gerrewey noemde Peeters’ nieuwe boek prompt een boer in het gezicht van de literatuur.
Nee, dacht ik, toen ik het gehakketak tussen Marnix Peeters & Christophe Van Gerrewey zag beginnen, deze keer laat ik me niet verleiden. Ik hou –en omdat ik net zijn stuk gelezen had dacht ik verder in de stijl van Marnix Peeters- gewoon mijn muil,
Lees meer
Georgië – (c) Gaea Schoeters
Dat de toerist kapot maakt wat hij zoekt als hij het vindt. En dat reizigers al even schadelijk zijn, want ook maar consumenten, op zoek naar authenticiteit-op-bestelling. Kortom, dat we beter thuisblijven. Dat schreef Ann-Sofie Dekeyser vorige week.
Ann-Sofie Dekeyser is mijn lief. Reizen is mijn lang leven. Sommige dingen kan je niet zomaar laten passeren.
Onze echtelijke ruzie, uitgevochten in #DSWeekblad, kan je hieronder nalezen.
Lees meer
(c) Trui Hanoulle
Vandaag in #DSWeekblad een fotoreportage van Carolyne Drake over haar zwerftocht langs de Amu Darya en de Syr Darya, de twee machtige rivieren die ooit het Aralmeer voedden. Tot Sovjet-ingenieurs het stommelings drooglegden.
In 2007 reden Trui & ik van de bron naar de Amu Darya, hoog in het Tadzjiekse Pamir-gebergte, tot aan datzelfde verdwenen meer. En tot aan de gaskrater van Darvaza.
Op zeven maanden reizen krijgt een mens veel indrukken te verwerken.
Lees meer1. Als je een auteur niet kent, is een boek kopen altijd gokken. Een kortverhaal is de ideale kennismaking.
2. We willen wel lezen, maar we hebben geen tijd, en een kortverhaal is … ja … kort.
3. We hebben geen boek bij, maar het internet vergezelt ons tegenwoordig tot op het toilet. Dus: online lezen kan altijd.
iStoire.be -een online magazine over lezen & schrijven- telde die drie dingen bij elkaar op tot een nieuw concept: elke eerste van de maand geven ze een gratis kortverhaal weg.
Lees meer
To use or not to use? The #
Toen ik onlangs een hashtag gebruikte op FB, kreeg ik meteen een storm van verontwaardigde reacties over me heen. Dat zulks ongelofelijk onhip is, en tegen alle digitale etiquetteregels van social media. #fail
Dat het gebruiken van een # buiten Twitter of een soortgelijke omgeving niet alleen nutteloos is, maar ook gewoon dom overkomt, want dat het daar nergens toe dient, en alleen maar een overbodig ornament is,
Lees meer
Georgië
Rondom ons was er niets, alleen maar wit, en de twee smalle zwarte slijkstreepjes van het geitenpad waarop we reden, precies één auto breed. Of net iets minder. Van beschaving was er hoegenaamd geen sprake, van bewoning evenmin.
Het is wonderbaarlijk hoe snel je in sommige landen van de kaart af kan rijden, en je plotsklaps ergens bevinden waar er geen spoor van menselijke aanwezigheid meer te bespeuren is.
Lees meer
Juli Zeh – Corpus Delicti
De blog van de dag komt van #hetlief, was eigenlijk bedoeld voor de krant en sneuvelde in een toevallige samenloop van omstandigheden en een bergje sneeuw.
Over de inhoud ervan zijn we het roerend eens. De wereld om ons heen wordt onmenselijk hard. Niet alleen worden we tegen wil en dank overbeschermd tegen onszelf, tegelijkertijd zijn we ook verantwoordelijk voor ons eigen ongeluk: wie niet succesvol is,
Lees meer(c) Trui Hanoulle
Als een waanzinnige duikt de kat in de stapel DSWeekbladen. Klauwt zich een weg door het nieuws van de afgelopen weken en glijdt dan daarna skateboardgewijs op een ingekaderde ets van een berg weekendkranten af. Om meteen daarna zijn nagels in de volgende hoop te zetten en die even bezeten uiteen te rijten.
Wat scheelt hem toch, mijn anders o-zo-tamme-zitzak-kater? Als ik hem kordaat op zijn rechten wijs (alles mag,
Lees meer
NoHipHop
Wie naar hiphop luistert, heeft meer kans om crimineel te worden. Dat liet BDW verstaan in zijn column in DS gisteren. Of preciezer, voor ik weer het verwijt krijg te kort door de bocht te gaan: ‘Wie zichzelf culturaliseert met die -thuglife- boodschap, loopt het risico zijn culturele voorbeelden voor werkelijkheid te nemen en zich te bezondigen aan criminaliteit.’
Niet alleen scheert BDW hier alle hiphop over één kam als een aaneenschakeling van blingbling,
Lees meer
Dat die hele verzorgingsstaat nergens goed voor is. Dat het sociale vangnet van ons land de mensen alleen maar lui maakt en aanzet tot profiteren. Meer nog, dat het zelfs leidt tot banditisme. Want dat wie aan het werk is geen tijd heeft om rottigheid uit te halen, zeker niet als hij twee of drie jobs moet doen om rond te komen, maar dat wie niets om handen heeft behalve rondhangen vanzelf in de criminaliteit sukkelt.
Lees meer
Gisteren drukte ik mijn stille hoop uit dat De Wever de koning een idioot zou noemen. Ik nooit durven denken dat hij het nog bonter zou maken dan dat. En dat hij ook deze situatie weer in zijn voordeel om zou buigen. Onwaarschijnlijk, vind ik het. Als het niet zo triest zou zijn, zou ik het zelfs bewonderenswaardig vinden. Wat taal vermag.
De Koning verdeelt het land, zei De Wever.
Lees meer(B)
Dat we er soms aan dachten te verhuizen naar de Ardennen, zeiden we. Voor een jaartje of zo. Bij wijze van taalbad. Voor ons Frans, dat sinds de middelbare school heeft liggen verstoffen in ons achterhoofd. Wat eigenlijk schandalig is.
De wandelaar met de hond keek ons aan en lachtte. ‘Welgekomen. Zie je al die natuurstenen huizen die te koop staan? De jonge Walen willen daar niet in wonen, die zien dat niet meer graag.
Lees meerFort Europa
Ik was onlangs een paar dagen in het buitenland. Buiten Europa, om precies te zijn. Dat zeg ik niet om chique te doen, maar omdat het van belang is voor mijn verdere verhaal.
We zaten aan tafel, een rijkelijk gedenkte tafel in een nochtans niet zo rijk land. De glazen klingelden, er werd getoast op de internationale vriendschap, alles was vredig en gezellig, en iedereen was vrolijk – de ene al opvallender dan de andere,
Lees meer
(B)
Dat de koning dat niet had mogen zeggen. Niet van dat populisme, niet van dat separatisme en al helemaal niet van de jaren ’30. Dave Sinardet vindt het onverstandig, Carl Devos & Professor Vuye menen zelfs te moeten zeggen dat de koning met deze toespraak zijn positie als staatshoofd in gevaar brengt. Gaan we na de scheiding van het land self-fullfilling-prophety-gewijs de val van het koningshuis inzetten?
De koning mag dat zeggen.
Lees meerEen vreemdeling zou het dorp zo voorbijlopen, zonder het op te merken, omdat het er eigenlijk niet meer is en er dus nauwelijks nog iets voorbij te lopen valt. Ik zeg nauwelijks omdat zelfs hier, in deze onbenullige uithoek, de werkelijkheid weigert samen te vallen met zo een eenvoudige ja-nee opvatting van de dingen, zoals een dorp – geen dorp. Want ook al is het fysieke dorp vrijwel geheel verdwenen – op een enkel huis na,
Lees meerHet houdt nu al dagen aan, dat geleuter over of een witte Sint met zwarte Pieten wel of niet politiek correct is, en of dat in deze Modern Times niet anders zou moeten. Of het cultureel-historische gegeven voorgaat op het etnisch-onverantwoorde. U merkt het wellicht aan het aantal lettergrepen per woord dat deze discussie zich voornamelijk afspeelt in wat tegenwoordig links-intellectuele kringen heet.
Mij zal de kleur van de Sint persoonlijk worst wezen –
Lees meerDans la maison – François Ozon
Met Dans la maison levert Ozon, ondanks het barslechte einde, een van zijn meest beklijvende films af. En dat ligt niet alleen aan het onwaarschijnlijk sexy accent waarmee Kristin Scott Thomas de taal van Molière spreekt.
In een hypergestileerde cameravoering trekt Ozon je de wereld van Germain Germain binnen, een enigszins verbitterde leraar literatuurgeschiedenis in een middelbare school. Zijn leven is even leeg en nutteloos als het kasboek van de kunstgalerij van zijn vrouw,
Lees meer(c) ArtDecaux
Daarnet op de donkere straathoek:
in smalle driehoek tussen het opstaande vlak en het opengeklapte glas balanceert, een voet op een wankel trapje, het andere achteruit gestrekt om te vermijden dat hij als een insect tussen deze grote presse-papier wordt geplet, de affiche-plakker. Met vlugge vingers wisselt hij een rol: weg met de soep, hier met het ondergoed. Een supersized mot die rondfladdert in een gele piramide van licht.
Heel even,
Lees meerEven ernstig: wanneer hebt u voor het laatst een Waal op de Vlaamse tv gezien? In het nieuws lijkt Wallonië verder weg dan onze ex-koloniën. Nog liever een Congolees aan het woord, dan een Waal. Heel af en toe duikt er eentje op in een praat- of spelprogramma, als en alleen als hij Nederlands spreekt, een regel die overigens niet geldt voor Engelstaligen. En in fictie: nooit. Zelfs niet als slechterik. Vreemd, toch?
Integreren,
Lees meer(c) Little Matador – Sandra Jordan
Stierengevechten maken mij altijd een beetje misselijk. Zelfs op televisie. Meestal gaat het lot en lijden van de stier mij meer aan het hart dan dat van de matador -ook al is dat tot op zekere hoogte hypocriet voor iemand die zoveel van steak houdt.- Maar toch is Little Matador een absolute must-see.
Desnoods doe je gewoon even je ogen dicht elke keer als er een stier in beeld verschijnt.
Lees meerGa eens op café werken, suggereerde het lief, in een poging mijn winterse neerslachtigheid op betaalbare wijze te counteren. Wie weet werkt het inspirerend. Zelf had ik een hut-met-sauna op een Scandinavisch eiland in gedachten, of een winters strand in Bretagne, maar kijk: een stadscafé met wifi is ook een beetje reizen.
Achter mij telefoneert iemand voor het hele café in bedenkelijk frans, luid lachend om zijn eigen grapjes. Het is nochtans een zakelijk gesprek –
Lees meer(c) Francis Alÿs
Geleerd uit een RTBF-documentaire over een proefproject met gratis heroïne in Luik:
Wallonië is een warmer land. Waar junks Dostojevski lezen.
En men mensen in hun waarde laat.
Ik denk niet dat er een wezenlijk verschil tussen de sociale klasse of achtergrond van druggebruikers in de twee landsdelen, maar er was wel een opvallend verschil in welbespraaktheid tussen de gemiddelde gestamelde Vlaamse getuigenissen in vergelijkbare human interest reportages en de eloquentie die de Waalse verslaafden aan de dag legden.
Lees meerJan Wauters, die zichzelf ooit ‘een draadzitter’ noemde, ‘zoals de zwaluwen’. Omdat hij het meeste hield van ‘kijken en beschouwen’. Jan Wauters, voor wie men het woord kleurenradio uitvond en wiens commentaarstem voetbalfans zo na aan het hart lag dat ze hun transistors meenamen naar het stadion. Jan Wauters, legende. Nooit gedacht dat hij en ik meer gemeen hadden dan een pak rijuren op een motor.
Nooit gedacht ook dat ik ooit zijn prijs ging winnen,
Lees meer(c) Andreas Gursky
Van sommige kunst word je boos, van andere blij. Er zijn beelden die je doen nadenken, en beelden die met zo’n klap binnenkomen dat je ze alleen maar kan voelen. Sommige kunstwerken doen je zwijgen, van andere ga je praten. Van heel sommige ga je zelfs anders ademen. Wijder.
Fotograaf Andreas Gursky maakt zo’n beelden. Op het eerste gezicht is het vooral die wijdsheid, het allesomvattende van zijn foto’s dat je in het beeld zuigt.
Lees meerJe vraagt 10 schrijvers om een kortverhaal over vuur te schrijven, een thema waar je echt alle kanten mee uit kan, en kijk: bij twee auteurs, allebei geboren in 1962, duiken Ariadne en de Minotaurus op, een legende waar werkelijk geen vlammetje in voorkomt. Toeval?
Dan blijkt dat de ene in Oxford woont en de andere in Cambridge. Rivaliteit tussen de oude universiteiten? Een inside joke? Of een verborgen boodschap van Mark Haddon voor Ali Smith?
Lees meerBeangstigend, vond ik het. Van de woordkeuze in BDW’s overwinningsspeech – ‘volkspartij’, ‘den oorlog’, ‘zwart-gele zondag’– tot de met security omgeven triomfmars op het stadhuis en de intrede van de nieuwe keizer op het balkon, victoriegebaar inbegrepen. Beangstigend, maar te voorzien. Want één ding moet je BDW nageven. Hij is veruit de beste politicus van zijn generatie.
Maar de Gele Golf is ook ten dele een geslaagde media-hype. Voor-, tijdens en na de verkiezingen bepaalde BDW de inhoud van het debat.
Lees meerOnder het motto ‘Geen grotere helden dan zij die elke week in de huiskamer komen’ vroeg #KnackFocus zeven schrijvers naar het tv-personage dat hen het meest inspireert, amuseert of irriteert.
Het was een moeilijke keuze tussen het gevatte cynisme van Anna uit This Life, de weelderige boezem van Xena en de stugge sociale onhandigheid van Saga Noren, maar je alter ego kies je niet – dus graag willen of niet, uiteindelijk bleef mijn blik in de TV-scherm-spiegel hangen bij een absolute anti-held:
meet Walter White –
Lees meer
Tango
Laat er geen misverstand over bestaan: wij waren er voor pizza. Op motorlaarzen danst men niet. En al helemaal geen tango. Hoewel er zelfs wat dat betreft enige normvervaging schijnt op te treden; nogal wat jongens stuurden hun dame ongegeneerd op hun turnsletsen over de betonnen vloer. Call me conservative, maar ik vind dat ongepast.
Wanneer een vrouw zo veel moeite doet om zich tegen alle wetten van de fysica in niet alleen op zo’n dunne hakjes staande te houden,
Lees meer
OS2012
Toeval? Niks is toeval!
*Joanna Lumley begon haar carrière als Bond Girl in
*On Her Majesty’s Secret Service, de enige Bond met James Lazenby
*de opvolger van Sean Connery, tot dan toe de vaste 007
*en de grote idool van Sick Boy, leerden we in Trainspotting
*niet voor niks geregisseerd door Danny Boyle
en toen besefte ik dat Absolutely Fabulous voorbij was &
Lees meerDe inwijding – Margaret Mahy
Ik schrijf te veel posts met deze tag, de laatste tijd. Het lijkt wel alsof alle auteurs uit mijn jeugdjaren plots het loodje leggen. Margaret Mahy gaf mij een imaginair vriendje dat ik nooit vergeten ben. Een jongen die Sorry heette. Een jongensheks met een hart van koekenbrood. Nochtans was ik in eerste instantie niet blij met dit kerstcadeau. Ik vond de cover aartslelijk (dat is hij ook, ik had gelukkig toen al smaak),
Lees meerVreemd dat het nog geen staande uitdrukking is, liegen als een scenarist. ’t Is tenslotte zoiets als smoren als een turk en zuipen als een Zwitser. Het is ons vak, en we doen het graag. Of beter nog, we laten het anderen doen. Want tenslotte is scenarioschrijven niets anders dan onbestaande mensen zo diep mogelijk in de problemen steken, hen helpen die creatief te boven te komen en hen nadien laten ruziën over dingen die nooit gebeurd zijn.
Lees meer
Sitcomitis, schrijft Joost Vandecasteele*, is een aandoening waarbij je dagen als afleveringen zonder repercutie beschouwt. Want nergens meer dan in sitcoms hanteren scenaristen de premisse dat de vorige aflevering nooit gebeurd is. Dat geen enkele belediging of fout enige impact heeft op de werkelijkheid, met alle gevolgen van dien. (Oa dat niemand ooit iets bijleert, helaas)
Eindelijk weet ik het, waarom ik het er zo van op mijn zenuwen krijg –
Lees meer
(c) Bieke-Depoorter – I’m about to call it a day
De eerste keer dat ik Bieke Depoorter ontmoette, heb ik haar totaal over het hoofd gezien. Nochtans was de mensenstroom die van op de tarmac de luchthaven van Sarajevo binnensijpelde niet zo groot. En wist ik min of meer op wie ik stond te wachten. Zij had er geen idee van hoe ik eruit zag. En toch was zij het die uiteindelijk subtiel op mijn schouder tikte.
Zeven liefdes die hadden kunnen zijn. Zeven kleine haperingen die de wereld uit zijn baan brengen. Zeven verhalen over mensen aan wie het geluk op een haar na ontglipt. Want hoe harder ze proberen de obstakels van het leven te ontwijken en het noodlot voor te zijn, hoe onherroepelijker ze hun eigen ondergang bespoedigen. Daarna volgen al te herkenbare misverstanden, leugens en zelfbedrog. Er is geen mens die we zo vaak & zo kundig voorliegen als onzelf.
Lees meer(marcel)
‘Een grote of een kleine?’ vroeg hij nog. Met een hele vette r.
Daarna begonnen zijn handen op automatische piloot aan een reeks goed geoefende en daardoor geroutineerde handelingen, zonder op de rest van zijn lichaam te wachten. Dat bleef gewoon een beetje doelloos achter de bar staan, terwijl naast hem de koffiemachine siste en pruttelde. Zelf stond ik al even doelloos aan de andere kant van de toonbank. Te wachten.
Lees meerIk lees nooit thrillers. Denk ik.
Een blik in de boekenkast leert me dat ik onzin vertel. Eco’s In de naam van de roos, Truman Capote’s In Cold Blood, Dostojevski’s Misdaad en straf. Een hele rij Murakami’s die, Sputnikliefde op kop, bol staan van de spanning. Met wat goede wil kan je zelfs De ontdekking van de hemel een thriller noemen – lees er de actiegedreven finale maar eens op na. En is A Clockwork Orange,
Lees meerJacqueline Harpman is overleden. Daarmee verliezen de Belgische Letteren hun grootste auteur van de 21e eeuw. De Belgische zeg ik, en voor één keer is dat niet alleen een unitaristisch statement. Harpman was franstalig, en de taalgrens loopt zo mogelijk nog strakker door ons literaire taalgebied dat door het hoofd van BdW.
Onvertaald maakt onbekend maakt onbemind.
In de afgelopen 15 jaar heb ik haar altijd als mijn grootste Belgische voorbeeld genoemd,
Lees meer
Het was de vierde keer dat ik hem zag.
The Ballad of Sexual Dependency.
Elke keer is anders, merkwaardig genoeg, en tegelijkertijd op een vreemd geruststellende manier toch altijd hetzelfde.
Anders, niet alleen omdat elke versie van de Ballad lichtjes verschillend is, maar vooral omdat dit eigenlijk een spiegel is. Een waanzinnige vervorm- en vergrootspiegel van meer dan 700 dia’s waarin je alle levens die je hebt geleefd of had kunnen leven -for better or worse- aan je voorbij ziet flitsen.
Lees meerMisschien heb ik deze week te veel naar Borgen2 gekeken, en zijn de strapatsen van Brigitte Nuborg -hoeveel afleveringen heb je nodig om te vergeten waar je voor staat?- de trigger voor mijn doemdenken, maar weet je wat ik mis?
Het grote ideologische gelijk.
Het Westernwereldbeeld uit de Tijd van Toen, waarin de zaken simpel waren. Ook de politiek. Het spectrum bestond uit de goeden en de slechten, hun programma was in één zin samen te vatten en op basis daarvan maakte je je keuze in het stemhokje.
Lees meerHet interview was leuk. En het ging vlot. En dus sneller dan verwacht. Toen hadden we nog een uurtje over allebei. Hij tot de fotograaf kwam, ik tot ik naar mijn volgende afspraak moest. We wilden die tijd allebei zoekmaken in hetzelfde café. Een tafeltje opschuiven leek ons onnozel, dus namen we allebei ons boek. En nog een koffie. Begonnen te lezen. En keken na één pagina allebei tegelijk onzeker op.
Hoeveel stilte mag er vallen tussen vreemden?
Lees meer
Natuurlijk valt er van alles aan te merken op The Hunger Games – voor de goede orde, ik heb het hier over de trilogie, niet over de film – en ik zal dat zo meteen met veel plezier doen, maar zelfs los van de hype valt het niet te ontkennen:
(the girl on) fire is really catching.
Wie na de eerste twintig bladzijden niet heeft afgehaakt, is hooked voor bijna 1400 pagina’s nachtlectuur.
Lees meer
Dit is geen brief, en zo ben ik ontslagen van de verplichting je aan te spreken en je samen te vatten – wat goed is, aangezien wij elkaar niet kennen en er bijgevolg niets samen te vatten valt. Wat er tussen ons is gebeurd, zal gauw genoeg blijken, en kan, in dit soort tekst, gerust zonder aanspreking verteld en vervolgd worden.
Lees meerVanochtend kreeg ik in de dierenwinkel een boekje bij mijn kattenvoer. Een dik, wit bundeltje papier met een harde kaft en een linnen rug. Ik bleef er thuis nog een tijdje verdwaasd mee in mijn handen zitten; oké, het is boekenweek, maar in het literaire segment is het voor de meeste uitgevers al lang onbetaalbaar geworden om de mindere goden nog in hard cover uit te brengen. Voor zo’n harde rug worden moorden gepleegd -collega’s worden genadeloos afgemaakt met a blow to the back of the head with a blunt object,
Lees meerEn ook Diggers heeft een wild weekend gehad:
boek & schrijfster waren te gast in Trendiez op RTV, en dat is het gezelschap van
niemand minder dan Nicole & Hugo.
Een gesprek over ambitie, valse Vlaamse bescheidenheid & een misschien-TV-reeks.
Herbekijken kan hier!
Ook op Crimezone.nl nog een leuk compliment opgeduikeld, van een West-Vlaming – die tellen in deze dubbel :)
Lees meerAls het niet voor hem was geweest had ik het nooit gedaan.
Het moet gezegd, er zijn weinig mannen voor wie ik zoiets over heb: zonder avondeten op een te vroege overvolle trein klauteren, platgedrumd worden in het station door 10000-en medemensen die, nu alle gloeilampen thuis stilaan verplicht door spaarlampen vervangen zijn, per se naar het Lichtfestival willen gaan kijken, 40 minuten op een snokvolle tram the long way round rond Gent rijden,
Goeiemorgen morgen!
Het zijn weer fijne dagen: terwijl ik gisteren tussen Nicole&Hugo in de RTV-studio zat om de kersverse tweede druk van Diggers & de trailer voor te stellen in Trendiez (uitzending dit weekend), zat mijn virtuele en vooropgenomen alter-ego op kanaal Z met Ianka Fleerackers over het boek & de misschien-serie te praten.
Herbekijken kan hier.
Lees meerVanochtend Diggers gespot in De Leesfabriek! En als jongeren iets goed vinden, is dat een extra compliment, niet alleen omdat zij de toekomst van het lezen zijn, maar vooral ook omdat ze geen blad voor de mond nemen. De volledige, onverpakte, recht-door-zee-se recensie kan je hier lezen. Dit is alvast het veelbelovende begin:
“Onheilspellend sfeertje in een “meesterlijk” geschreven boek. Da’s toch mooi voor je debuutroman. Gaea Schoeters’ roman ‘Diggers’ is maar liefst 500 pagina’s en leest als een trein,
Lees meer“Diggers is een opmerkelijke thriller, met gebeitelde hoofdpersonages, dramatische wendingen en beeldschone zinnen. Schoeters schrijft als een schilder, impressionistisch en barok (…) Ik kan enkel hopen dat het boek toch nog televisie wordt, want Diggers is een van de zeldzame misdaadromans die het etiket ‘literaire thriller’ absoluut verdienen.”
Een dubbel compliment omdat de recensente van dienst, Johanna Spaey, zelf al een paar WOI-romans op haar naam heeft staan. Merci!
Verder lezen kan hier of hieronder.
Lees meer“Ik wil meer verkopen dan Stieg Larsson.”, lachte auteur Gaea Schoeters tijdens haar interview met ZiZo. De verkoop van haar nieuwste boek, ‘Diggers’, gaat wat dat betreft alvast de goede kant uit. Na amper twee maanden is de meer dan zeshonderd bladzijden dikke roman al uitverkocht. De tweede druk zal niet lang op zich laten wachten.
*Nvdr: hij rolt, as we speak, van de persen!
Dit interview verschijnt deze week in het nieuwe nummer van ZiZo Magazine.
Lees meer
Gisteren viel er iets bijzonders in mijn elektronische postbus. Iets ongewoons.
Iets wat bijna haaks staat op het medium.
Een heuse nieuwjaarsbrief.
De afzender was mijn vroegere lerares dictie, Anita Daldina.
Het onderwerp een boek: Meisjes, Moslims & Motoren.
En de openingszin zo mooi dat ik de brief niet niet kan delen:
“Nieuwjaarsbrief 2012: de overgang van oud naar nieuw en ja, er is nog hoop.”
Lees meerVerontrust door het machtsvertoon en spierballengerol in de Straat van Hormuz trokken Ann-Sofie Dekeyser en ik afgelopen woensdag naar Delft, voor een ontmoeting met de Iraans-Nederlandse schrijver Kader Abdolah. Onderwerp van gesprek: zijn visie op de spanningen tussen het Westen en zijn geliefde Vaderland.
De Prins der Perzische Letteren, in het diepst van zijn gedachten ook President van Iran, was somber gestemd.
“De wereld weet het nog niet, maar Iran staat op het punt te verdwijnen.”
Lees meer
‘Niets is saai,’ zei de kat na een tijdje.
‘Dat klopt,’ zei de hond. ‘Als je het langs de juiste kant bekijkt, is alles interessant.’
En hij ging een beetje verliggen om zijn niets beter te kunnen bekijken.
Op vraag van De Standaard der Letteren schreef ik mijn Grote Verwachtingen
voor 2012 neer. Verder lezen kan hier Ergens.
“Hope is definitely not the same thing as optimism. It is not the conviction that something will turn out well, but the certainty that something makes sense, regardless of how it turns out.”
[Václav Havel, Disturbing the Peace (1986), Chapter 5 : The Politics of Hope]
Praag, winter 1989
Het sneeuwt op de bruggen. De fluwelen revolutie is net voorbij – de laatste zachte vlokken ervan dwarrelen nog neer op de straten.
Wie er gisteren niet bij was op de laatste #Uitgelezen van dit jaar in de Gentse Vooruit, had ongelijk.
Fien Sabbe en Anna Luyten bijna struikelden over elkaar in hun Sturm und Drang om kersverse Pulitzer-winnares Jennifer Egan de hemel in te prijzen, maar Lien Van de Kelder noemde haar ‘Bezoek van de knokploeg’ ongegeneerd een ‘vreselijk saai boek’, Jos Geysels lanceerde terloops de metafoor ‘vrijen met je oogleden’ en Lieven Verstraete vermeldde tussen neus en lippen dat hij Tirza een geweldige draak vindt.
Lees meer
Vandaag tijdens het researchen over een recept voor kunst gestruikeld. Ik geef het hieronder even mee.
Met dank aan Mark Rothko – “the recipe of a work of art – its ingredients – how to make it – the formula.”
Lees meer
BOEM PAUKESLAG! Volgende week dinsdag lees ik een stukje #Diggers voor in #Uitgelezen – in bijzonder chique gezelschap, want op tafel liggen (boeken van) Stefan Brijs, Jennifer Egan & Kazuo Ishiguro.
Extra leuk is dat een aantal passages in het boek zich ook in het Vooruit-gebouw afspelen – een locatie waar ik altijd al ontzettend veel van gehouden heb, ten dele om haar geschiedenis, maar ook om de unieke sfeer die er nog altijd hangt,
Lees meerAnderhalf uur lang kijkt een volle zaal volstrekt verstild naar het podium – bijna met ingehouden adem, zo lijkt het wel. Om dan als één man op de staan en het kleine mannetje op het podium te overspoelen met een tsunami van applaus, een aanzwellend en aanhoudend naar adem happen van ritmisch geklap. Een cameraman probeert in het te felle schijnsel van een vertwijfeld lampje de golf van emoties te vatten die het publiek overspoelt;
Lees meer
Het mooiste, het diepste, het leukste.
Boekentip.nl vroeg me om de grote boekenliefdes van mijn leven op een rij te zetten. Niet makkelijk, vond ik, dus ik heb me laten leiden door een flinke dosis serendipiteit. Op mijn nachtkastje vond ik Shaun Tan’s ‘Verhalen uit een Verre Voorstad’ terug. Wie zo’n grote gevoelens in zo weinig letters kan vatten, is een meesterlijk auteur. Net als zijn Rode Boom is dit een boek om met je hart te lezen,
Lees meer
In Why be happy when you could be normal legt Jeanette Winterson een stukje van haar ziel bloot, dat al van in haar eerste boek in zowat alles wat ze schrijft als een vuurtorenlicht tussen de letters doorschemert. De aan-uit-licht-donker-beweging tussen verlangen en verlies, die trieste, troostende dans met de schaduwen van de liefde, die een geliefde, nadat ze zelf al lang uit het zicht is verdwenen, nog altijd pijnlijk scherp op de holle muren van het hart werpt,
Lees meerOp vraag van Boekentip.nl mijn eigen smaak & boekenkast eens onder de loupe genomen.
Het volledige interview met alle tips vind je vanaf 28/11 op www.boekentip.nl –
maar omdat het kiezen zo moeilijk was, hier alvast de laatste ‘voorronde’ .
Het liefst had ik deze twee samen getipt:
“Weight van Jeanette Winterson en The Penelopiad van Margaret Atwood, allebei verschenen in een heel mooie uitgave bij Canongate.
Lees meer
Wie het Radio 2 interview op 10 november gemist heeft, kan het hier opnieuw beluisteren.
Ook Patrick Van Wanzeele, de ‘digger’ bij wie ik voor mijn research terecht kon, vertelt een stuk van zijn verhaal. Voor de opnames spraken we af in de Yorkshire Trench & Dug Out, een site vlakbij het kanaal van Boezinge, die in 1992 voor het eerst door de Diggers verkend werd. Deze loopgraaf ontstond na de eerste gasaanval op Ieper in 1915,
Lees meer
‘De grens tussen goed & kwaad is volgens mij een soort tripdraad, die we eigenlijk allemaal wel weten hangen, maar waar we door omstandigheden soms tijdelijk blind voor zijn…’
Dat en meer in een heel leuk gesprek over Diggers met Michael De Cock voor het boekenprogramma Onder Cover op ATV.
Lees meer
Muziek voor bij het lezen:
Hier vind je de volledige playlist van de soundtrackpagina die achterin Diggers staat.
Dat er zoveel muziek in het boek geslopen is, is helemaal vanzelf gebeurd. Heel natuurlijk. Zonder zoeken.
Al van bij het begin vond ik dat alle hoofdpersonages een eigen muzieksmaak moesten hebben. Om hen via die muziek verder uit te tekenen. Voor Pieter werd dat uiteraard klassiek,
Lees meer
‘Waarom zouden we terughoudend moeten zijn om Flanders Fields uit te spelen, om Vlaanderen te promoten? Het is een sterk merk.’
De uitspraak van Geert Bourgeois (N-VA) is op zijn minst ongelukkig te noemen. Historicus Bruno De Wever gaat verder: hij stelt dat de Vlaamse regering zich bedient van de Eerste Wereldoorlog om aan natieopbouw te doen. Dat de geschiedenis in het project 2014-18 als ‘een schaamlapje’ gebruikt wordt ‘voor andere belangen’.
Lees meer
11/11/2011
Straks weerklinkt hier vlakbij de Last Post. Ik probeer intussen aan Charlotte van VlaanderenVandaag (voor de snelzoekers, op minuut 20.20) uit te leggen hoe de oorlog voelde voor de jongens zelf. Want als me één ding is bijgebleven uit de research, dan is het dat wel. Hun angst. In die eindeloze, donkere nachten. Luisterend naar de jammerende gewonden op het slagveld. Vlakbij, maar toch te ver. Hulpeloos.
Lees meer
‘Zelfs de goudvis, anders alleen maar een onbetekende oranje streep in zijn kom, leek opgejaagder dan normaal. Alsof ook hij het wist, alsof het onheilsbericht uit de krant in zwart-witte letters als visvoer op het wateroppervlak was neergedwarreld.’
Die zin -ongeveer- produceerde ik gisteren op vraag van vijf meisjes uit Dendermonde die ‘op zoek waren naar auteurs die nu, meteen, hier, snel, een kort verhaaltje van tien regels wilden schrijven ‘over ons,
Lees meer–
‘He’s dreaming with his eyes open, and those that dream with their eyes open are dangerous,
for they do not know when their dreams come to an end.’
Dat en meer moois in dit stripinterview – De Stripspeciaalzaak vroeg meer dan 150 schrijvers iets te vertellen over de strips waar ze -al dan niet- van houden. Ik sloot even mijn ogen en zag meteen twee jeugdliefdes terug:
Corto Maltese &
Lees meer
‘De Vlaamse thriller heeft er een ster bij,’ schrijft John Vervoort in #DSLetteren, en hij geeft er Diggers maar liefst ****.
‘Zelden is er in Vlaanderen een ambitieuzer thrillerdebuut geschreven dan Diggers. Bewonderenswaardig is ook de sterke combinatie van cliffhangers en onverwachte wendingen met een doorgedreven analyse van de karakters van de personages (…) Schoeters verdient lof voor haar kennis van de periode, haar talent om een complex verhaal nergens echt te laten ontsporen en haar stilistische bravoure.’
Lees meer
Leuk om te zien dat ik mijn eigen boekentoren heb
op de Boekenbeurs.
Wie dat wil, vindt me daar nu zaterdag vanaf 13u
en donderdag de 10e vanaf 19u.
Stand 423, bij WPG-Uitgevers
Lees meer
Vanochtend goed nieuws bij het ontbijt: Diggers wordt geprezen in Boek!
‘In Diggers weet Gaea Schoeters de spanning danig op te voeren rond archeoloog Arne Overstijns en de foute projecten waarin hij terecht komt. Haar 600 pagina’s lange debuut telt geen bladzijde te veel.’
Lees meer
‘Ik vind het heel belangrijk om te stellen dat een kinderboek geen minder boek hoeft te zijn. Het is nog steeds mijn lievelingsafdeling in een bibliotheek.’
Zelden iemand met zoveel liefde over een prentenboek zien spreken als regisseur Gust Van den Berghe. We hadden het over Een clown van God, voor DSLetteren, maar zijn ongewilde pleidooi strekte verder dan dat.
Sommige mensen worden aangestuurd door één absolute, allesoverheersende drive, en zijn daar door niets of niemand vanaf te brengen. Bewonderenswaardig of beperkend? Genieën of wereldvreemde rare vogels? Ik kom het thema tegenwoordig overal tegen, ook in deze Schaak-novelle van Stefan Zweig, een kleinood uit 1942.
Lees meer
