#CaféAméricain #DeBezigeBij

 

Café Américain in Amsterdam. Al wie de afgelopen 100 jaar enigszins meetelde in de Nederlandse Letteren liet zich hier opmerken. (Du Perron ging er met Nijhoff op de vuist, en Ter Braak schreef zelfs een boos pamflet toen de tafelkleedjes vervangen werden door goedkope gebloemde exemplaren.) Maar niemand deed dat zo elegant (of gewiekst) als Harry Mulisch. Als nog totaal onbekend schrijvertje betaalde hij de ober om hem regelmatig om te roepen. ‘Telefoon voor de heer Mulisch’ klonk het dan door het hele café, en in geen tijd kende de hele Amsterdamse beau monde zijn naam.
Afgelopen vrijdag was ik er zelf, voor het nieuwjaarsfeestje van #DeBezigeBij. Ook de beau monde was present, bontmantels, opengewerkte avondjurken en Borsalino-hoeden incluis. Ik had er aan moeten denken me door een paar vrienden te laten bellen. Zeker nu, in deze tijden waarin iedereen een gsm heeft, zou het opvallen als een kelner een paar keer ’telefoon voor mevrouw Schoeters’ had geroepen. Het is vast een betere manier om wat naambekendheid te krijgen in Nederland dan drie uur ijverig netwerken. #LessenVanDeMeester