2012 – #delijstjes
Zoals elk jaar vroeg mijn chef bij de Letteren #DSL naar een lijstje met ‘de beste boeken van 2012’ – altijd een beetje onzin, altijd een beetje onrechtvaardig, maar ook altijd leuk om te doen. Ik heb dit jaar vooral in eigen land gekeken. Omdat we, in onze valse vlaamse bescheidenheid, wel eens vergeten hoeveel talent we hebben, hier in Belgenland. Ziehier: mijn lijstje.
- OP de hoogte – Christophe Van Gerrewey
Contrair is het eerste woord dat in me opkomt als ik aan Christophe Van Gerrewey denk. Literair is het tweede. Zijn debuut Op de hoogte is, zoals hij zelf in het boek aangeeft, makkelijk aan de kant te schuiven als hoogdravend en pretentieus, maar het is veruit het slimste boek van het jaar. Wat op het eerste niveau de klaagzang van een gedumpte minnaar lijkt, is eigenlijk sublieme meta-literatuur, die het spanningsveld tussen lezer en schrijver uitvlooit. Dat het bovendien een erg geestig boek is, is te veel mensen ontgaan. Lezen. Nu.
Why be happy if you could be normal, alleen al omwille van de titel een mustread, is literair zeker niet Jeanette Winterson’s beste boek, maar deze pijnlijk scherpe zelfanalyse pakt de lezer wel bij de keel. Ook voor JW-leken is het de moeite: het leven van iemand die opgroeide in de schaduw van de immer dreigende Apocalyps, aangekondigd door een moeder met een revolver in de keukenla, is nooit saai.
2. Welk boek had meer aandacht mogen krijgen in 2012?
- Police – Sébastien van Malleghem
Bekentenis: ik heb als reality-regisseur zo’n twee jaar van mijn leven in politiecombi’s doorgebracht. Erg boeiende nachten waren dat, die me veel leerden over conflict(beheersing), goed & slecht politiewerk en trieste & drieste daders. Het fotoboek Police van Sébastien Van Malleghem is de eerlijkste weergave die ik ooit al van politiewerk heb gezien. Soms tragisch, soms hilarisch, soms bikkelhard. Altijd menselijk.
Ook Pascal Verbeke heeft een uitzonderlijk oog voor de wereld. In Grand Central Belge doet hij waar hij het allerbest in is: zien wat weinigen zien, begrijpen wat het betekent, en die wereld schetsen met de juiste woorden. Een schitterend portret van België, in de voetsporen van een man die een spoorlijn afwandelt.
3. Welk boek red je als de wereld vergaat op 21.12.2012?
Hier is een punt waar je altijd naartoe kunt, sust Bart Moeyaert in Mijn hart is een pinguïn. Daar heb je vast iets aan, als de wereld vergaat, en alleen Kleine Grote Schoonheid je nog redden kan.
Schoonheid zoals die waarmee Sophie Calle haar eigen verdriet altijd stilt, in boeken zoals het prachtige Prenez soin de vous. Hoe pijn te bevechten door er kunst van te maken, een masterclass.