Scoop #DSOpinie

18/12/2015, DSOpinie –

“Neem die ‘totale oorlog’ tegen IS nu maar niet te ernstig. Ze menen het niet echt.” (Slavoj Zižek, The New Statesman)

Robert Fisk noemde de bombardementen op de Islamitische Staat eerder al ‘goede televisie’, Slavoj Zižek doet er nog een schepje bovenop. Schijnmanoeuvres, dat zijn het. Zetten in een heel andere oorlog. Van Europa en de VS tegen de Russen en van sjiieten tegen soennieten. Want terwijl we IS bombarderen, schuiven we Turkije 3 miljard euro toe in ruil voor de inperking van de vluchtelingenstroom. Nochtans weten we heel goed dat de Turken vooral de Koerden bevechten (die met succes tegen IS strijden), olietransporten uit IS-gebied faciliteren en in hun militaire hospitalen IS-strijders verzorgen. Diezelfde Turken schoten ook een Russisch vliegtuig neer, op weg om IS te bombarderen; misschien liggen de belangen toch elders. Dus die hele oorlog tegen IS? Neem die maar met een korreltje zout.

“Isis, dat zijn geen broekventen.” (Jan Jambon, DS)

Tenminste nog één iemand die de zaak wel ernstig neemt: in België wordt de terreurdreiging wel degelijk aangepakt. Behalve tussen 23u ’s avonds en 5u ’s ochtends, want dan laat de wet het niet toe. Je zou dat, met een neologisme dat het tot woord van 2015 kan schoppen, het huiszoekingshiaat kunnen noemen. Te definiëren als: de uren waarop de politie hem niet mag vatten, de ploefmarouf. Geenszins een racistisch woord, maar een aanduiding voor jongemannen die zich om pseudoreligieuze redenen opblazen en daarmee hele bevolkingsgroepen en religies ten onrechte een slechte naam bezorgen. Wat dan weer aanleiding geeft tot frietkotfouilles van jonge allochtonen, die op hun beurt tot radicalisering leiden. Maar dat probleem pakken we pas aan nadat de bevoegde commissie er een definitie voor gevonden heeft.

“Je kan Trump er niet op pakken dat hij een vulgaire, sensationele clown is, want dat is precies de reden dat mensen op hem stemmen.” (The New Yorker)

Trump heeft geen definities nodig; scheldwoorden volstaan. De democraten : “zwakkelingen.”  IS:  “ongedierte.” De Mexicanen: “allemaal verkrachters.” Tegen te houden met een simpele muur: op naar de Orban-isering van Amerika. Allemaal van de pot gerukte onzin, maar, schrijft David Denby, dat is precies zijn sterkte. Trump is een briljante stand-upper, eigenlijk vintage Alan King. Benieuwd hoelang mensen gaan blijven lachen, als hij echt verkozen wordt. Want zoals Kevin Spacey aankondigde in de House of Cards-trailer die meesurft op de flow van de echte presidentsrace:  “Amerika, dit is nog maar het begin.”

Misnoegde Russische stad wil kat als burgemeester. (The Guardian)

Fictie loopt wel vaker vooruit op de werkelijkheid: de Simpsons voorspelden het Trump-fenomeen, 24 effende het pad voor de eerste zwarte president in het Witte Huis, Borgen voor de eerste vrouwelijke premier in Denemarken. Maar schrijf een verkiesbare kater in een fictiereeks en de hele wereld roept: ongeloofwaardig. Er zijn grenzen aan de suspension of disbelief. Behalve in Rusland. De inwoners van Barnul hebben het zo gehad met de corruptie, dat ze hun hoop op kater Barsik gevestigd hebben. Al weet je natuurlijk nooit weet hoe zo’n beest reageert op een potje van de boot gevallen kaviaar.

“Ik struikelde en penetreerde de tiener per ongeluk.” (Een van verkrachting beschuldigde Saoedische miljardair in The Independent)

Er bestaan veel lullige uitvluchten (excusez le mot) waarmee mannen proberen te verantwoorden dat ze zich aan vrouwen vergrijpen, maar deze slaat alles. Ook voor het feit dat zijn sperma in het veertienjarige meisje werd aangetroffen had de man een sluitende verklaring: hij had net seks gehad met haar vriendin, wellicht plakte het goedje nog aan zijn handen. Hoe onwaarschijnlijk ook: hij werd vrijgesproken. Niet eens in Riaad, maar in Londen. Och ja, dat meisje zal het wel zelf gezocht hebben. Ze had de man tenslotte in een nachtclub leren kennen, en lag te slapen op de zetel van zijn appartement toen het gebeurde.

“Logisch dat ik op mijn 21e verkracht word.” (#deardaddy campagne van Care International)

Net zoals het logisch is dat jongens op mijn veertiende hun hand in mijn broek steken, ook al zeg ik nee, of dat mijn mannelijke klasgenootjes me regelmatig een hoer noemen. En als mijn man me later slaat, ligt dat vast ook aan mij. Maar, papa, je probeert me altijd te beschermen: kan je me dan ook tegen #dailysexism beschermen? Want ik word straks als meisje geboren,  dus al deze dingen zullen me overkomen. De video waarmee vrouwenrechtenorganisatie CARE vaders –mannen dus- probeert te sensibiliseren voor geweld tegen vrouwen voelt als een stevige klap in het gezicht. Mooi zo. Want er is geen excuus. Nooit.

“Weet je wat: bak een brood. Kijk ik daarna of ik honger heb en hoeveel sneetjes ik wil.” #tegendebakker (NRC)

Een Nederlandse journaliste lanceerde de hashtag om de bizarre houding van werkgevers tegenover hun losse medewerkers aan te klagen. Een vrouw natuurlijk, want mannen zeuren niet, die doen gewoon hun werk. Of misschien worden ze net iets beter behandeld.

Ziehier het sluipende seksisme van de week. Eerst was er de rel tussen Vlaams minister Homans en de emancipatieambtenaar over de m/v-verhoudingen bij de benoeming van topambtenaren. Afspraken in het regeerakkoord of niet, het aantal vrouwen daalt in plaats van te stijgen. (Lekker brood, maar voor croissants hebben we toch liever een mannelijke bakker #tegendebakkerin) Bekwaamheid gaat voor, reageerde Homans, maar ze wil wel meer vergaderen op ‘gezinsvriendelijke uren.’ Impliciet onderliggend seksisme: topambtenaar of niet, ’s avonds horen vrouwen toch aan de haard, bij man, kinderen en kookpotten. Ook bij de vredesgesprekken over Syrië in Parijs zat geen enkele vrouw aan tafel, hoewel al vaak gebleken is dat ze beter zijn in conflictbemiddeling. (Uw brood is beter, maar stokbrood blijft een mannenzaak #tegendebakkerin) Een experiment waarbij alle mannen uit topconferenties werden weggephotoshopt, leverde vooral lege vergaderzalen op. Maar die meetings liggen niet op gezinsvriendelijke uren, natuurlijk. (Speel gewoon thuis met brooddeeg. Met de kinderen. #tegendebakkerin) Nochtans zijn vrouwen, zeker op topniveau, veel goedkoper in de aanschaf. Een Britse studie toonde aan dat vrouwen in hoge managementposities tot 35% minder verdienen dan hun mannelijke collega’s – bijna het dubbel van de 19% die elke sloof sowieso minder krijgt. (Uw brood is even goed als dat van uw mannelijke collega. Ik betaal u 2/3 van zijn prijs. #tegendebakkerin) En drie mensenrechtenexperten die de vrouwenrechten in de VS onder de loep namen keerden zo geschokt terug dat ze de behandeling van vrouwen in het land of the free (white men) “terrorisme” noemden. (Geef me dat brood, bitch, of ik sla je verrot #tegendebakkerin)

Bovenstaande feiten verschenen in De Standaard, The New York Times, The Guardian en The Huffington Post. Onzichtbaar is het probleem dus niet. We weten het, maar we doen er niets aan. Zizek zou concluderen: “Die gelijke rechten? Ze menen dat niet echt.” Lees: ze hebben een andere agenda. Want het doet er niet toe wat er gebeurt, maar met wie het gebeurt. Als verkrachting of seksisme iets was wat vooral mannen overkwam, zou het al opgelost zijn. Bij vrouwen maakt het minder uit. Die zijn eigenlijk net zo vervangbaar als freelancers.

Het stuk zoals het verschenen is kan je hier nalezen.