Boeken

(N)Iets is een verhaal van Gaea Schoeters met tekeningen van Gerda Dendooven, letters van Gert Dooreman én  muziek van Annelies Van Parys, gespeeld door het Goeyvaerts Trio.

Een totaalspektakel. Speels en mét een prikkelende diepzinnigheid, alsof Samuel Beckett himself plots om de hoek loert. —De Morgen— 

Vertel eens iets? vraagt de hond.
Er komt niets, zegt de kat.
Echt niets. 

Er valt een stilte.
Ze valt zoals alleen stiltes kunnen vallen.

Afgelopen zomer organiseerde ik samen met 123-piano, Stad Gent, Poëziecentrum, Vonk&Zonen,  Literatuur Vlaanderen en Reveil 11 zondagen lang Adieu — Poëzieconcerten als vaarwelmomenten in tijden van corona. In tijden waarin traditionele rouwmomenten niet mogelijk waren, probeerden we alsnog een afscheidsmoment te creëren, samen met 12 dichters en zangers. Nu brengen we een selectie van de poëzie en de muziek uit op cd. Aan het klavier: Lies Colman, die samen met mij deze cd samenstelde.

Hunter White leeft voor de jacht op groot wild: in die ultieme krachtmeting met de natuur voelt hij dat hij leeft. Maar als hij naar Afrika vertrekt om een neushoorn te schieten, de laatste van de Big Five die hem nog ontbreekt, geeft het lot de jacht een andere wending. Zijn droom verandert algauw in een nachtmerrie die hem steeds dichter bij de duisternis in zijn eigen hart brengt. Is er nog een weg terug?

Niets in ons leven is voorspelbaar, behalve de dood. En net dat einde is ons grootste vraagteken. Hoe moet dat, sterven en afscheid nemen? Komt die dood niet altijd te vroeg, is het leven ooit af? En hebben onze dromen en daden überhaupt zin als alles op een dag gewoon ophoudt? In Het einde – en hoe het te overleven kijken 100 schrijvers de dood in de ogen. Ze putten daarbij uit persoonlijke ervaringen – van geliefden die plots neerzegen in het gras tot vaders die ze veel te vroeg verloren – en verbinden die met de literatuur,

Tijdens een wandeling in het bos verstoort een jonge knaap twee parende slangen; als straf verandert de godin Hera hem in een vrouw. Dit is nog maar het begin van een lange reis… In haar spreekgedicht Tiresias (oorspronkelijke titel Hold Your Own) wekt Kate Tempest de gelijknamige profeet uit de Griekse mythologie tot leven. Aan de hand van zijn transformaties (van kind tot man tot vrouw tot blinde ziener) schetst Tempest in haar typische stijl een vlijmscherp beeld van onze huidige maatschappij.

Paul, een gevierde theaterregisseur van middelbare leeftijd, krijgt slecht nieuws na een routineonderzoek in het ziekenhuis. In een opwelling (is het wanhoop of een goed excuus?) besluit hij zijn vrouw te verlaten en terug te keren naar zijn vroegere geliefde, die hem zonder iets te vragen terugneemt. Met haar, een beeldend kunstenaar, reist hij door Italië in de voetsporen van Caravaggio; het woelige leven van de geniale schilder weerspiegelt zijn eigen onrust. Hij neemt zijn telefoon niet meer op,

Op het strand bij Calais maakt een vluchteling zich klaar om het Kanaal over te zwemmen, zijn toekomst tegemoet. Op de krijtrotsen aan de overkant neemt een transseksuele vrouw afscheid van het leven; nog even en ze springt haar einde tegemoet. Tussen de twee ontstaat een verrassende dialoog: hun lot blijkt sterker verbonden dan gedacht.

Het Kanaal is geen triest verhaal maar een ironische tragikomedie. Weliswaar wrang en maatschappijkritisch, maar nooit somber.

Deze theatertekst leest als een spannende roman.

Bilal wil dokter worden, maar dat ‘klopt’ niet voor een Paki.
Naomi wil een jongen worden, wat zo mogelijk nog gekker is.
En dus zijn ze allebei kop van jut op de speelplaats.
Gelukkig delen ze één ding: cricket.
Bilal omdat hij moet van zijn vader, want dat ‘klopt’ voor een Paki.
Naomi daarentegen heeft er talent voor, maar cricket is ‘voor jongens’…

Een wonderlijk avontuur vol verkeerde veronderstellingen,

Wie wil ervaren hoe een dictatuur aanvoelt, moet eens een affaire proberen. Elk gsm-gesprek een risico, elk parkeerbiljet bewijsmateriaal. En toch ontstaan in de moeilijkste omstandigheden de mooiste geschiedenissen. Maar wat als dat alles instort? En standbeelden en geliefden van hun voetstuk vallen?

Een kleine Groote Oorlog

Vijfentwintigduizend euro. Om alle restanten van de Eerste Wereldoorlog op een akker in de Westhoek te laten verdwijnen. Natuurlijk weigert archeoloog Arne Overstijns de opdracht. Tot zijn doctoraatsbeurs plots wordt ingetrokken.

Samen met twee jeugdvrienden begint hij te graven.Wanneer de vette klei zijn geheimen prijsgeeft, komen ook de verborgen agenda’s boven. Met elke spadesteek schuiven de morele grenzen op. En dan doen ze de vondst van hun leven. Meteen daarna valt de eerste dode.

2 meisjes. 2 motoren. 30000 kilometer. 7 maanden. 15 landen.

‘Met de motor naar Iran? Twee meisjes? Is dat niet gevaarlijk? Waarom net daar naartoe?’

Het korte antwoord: uit nieuwsgierigheid. Omdat we niet geloven dat moslimlanden gevaarlijker zijn dan andere. En omdat het een wilde meisjesdroom is: stoer, avontuurlijk en een tikje nostalgisch. Dus vertrokken we, oostwaarts, op zoek naar een ongerepte wereld, waar de tijd nog trager verloopt.

Lees meer